ತರಗೆಲೆಯ ಪಯಣ

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಇದೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಭಿನ್ನವೆನಿಸುವ ನನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನ. ಇಲ್ಲಿನ ಕಥಾವಸ್ತುವೇನೂ ಹೊಸತಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನನ್ನ ಕತೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ಏನೆಂದು ನೀವೇ ಓದಿ ನೋಡಿ. ಓದಿಯಾದ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಮರೆಯಬೇಡಿ.

~ಪದ್ಮಿನಿ



ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎನಿಸಿದರೂ ಒಂದೇ ಗತಿಯಲ್ಲಿ ತೂಗುತ್ತಿತ್ತು ಮಂಚ. ನಾನು ನನ್ನ ಬಲ ಮಗ್ಗುಲಿನ ಮೇಲೆ ಮುದುರಿಕೊಂಡಂತೆ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ನನಗೆ ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಗಂಡ ಮಲಗಿದ್ದ. ಮಂಚ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅಲ್ಲಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಮೈ ಅವನಿಗೆ ತಾಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಸಹ್ಯವಾದರೂ ಈ ಸನ್ನಿವೇಶ ವಾಡಿಕೆಯಾದಂತೆ ಅದನ್ನು ನಾನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಲಿತಿದ್ದೆ.

ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ನಾವಿಬ್ಬರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಂತೆ ಆ ಕಡೆ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಹರೆಯದ ನನ್ನ ತಂಗಿ ಸ್ವಾತಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಗಂಡ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದ. ಸ್ವಾತಿಯೂ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಮಂಚದ ತೂಗಾಟದ ಗತಿ ಕ್ರಮೇಣ ಹೆಚ್ಚತೊಡಗಿ ಅದನ್ನಿನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದು ನನಗೆ ಕಷ್ಟವೆನಿಸತೊಡಗಿತು. ಕಳೆದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವವರೆಗೂ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಮಂಚ ಕುಲುಕಿದಂತಾಗಿ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಮಂಚದ ತೂಗುವಿಕೆಯನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ ಮಲಗಿದರೂ ಮಧ್ಯೆ-ಮಧ್ಯೆ ಅವರ ನೂಕಾಟದಿಂದ ಎಚ್ಚರವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ.

ದವಡೆಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು, ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು, ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದೇನೆಂದೂ ತಿಳಿದೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದ ಅವರಿಬ್ಬರ ತೃಷೆಯ ಲಯಬದ್ಧತೆಗೆ ಮಂಚದೊಡನೆ ಅದರಂತೆಯೇ ತೂಗುತ್ತ, ಅವರಿಬ್ಬರು ಹೊರಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಶ್ಲೀಲ ಒದ್ದೆ ಸದ್ದುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ, ಹಾಸಿಗೆಯ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಹರಡಿದ ಅವರ ಮೈಥುನದ ಗಂಧವನ್ನು ಉಸಿರಾಡುತ್ತ ನಾನು ಮಲಗಿದಲ್ಲಿಯೇ ಮಲಗಿದ್ದೆ.

ಆ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬರುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ನನ್ನ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವಳು, ನನ್ನ ಒಲುಮೆಯ ತಂಗಿ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ಒತ್ತೊತ್ತಾಗಿ ಕದಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅದೂ ಆ ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡೇ, ತನ್ನ ಕಾಮದ ಹಸಿವನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಏನನ್ನೂ ಉಳಿಸದೇ, ನನಗೆ ಸಲ್ಲಬೇಕಾದ ವೀರ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹನಿಯನ್ನೂ ನನಗಾಗಿ ಬಿಡದೇ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೂರೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬರುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?

ಹಾಗೆ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಹಳೆಯ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದೊಂದು ಸಮೃದ್ಧಿಯ ಪರ್ವ, ನಿತ್ಯ ಚೈತ್ರ. ನನಗೆ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾದ ಆ ಪುರುಷರಸ ಪುಷ್ಕಳವಾಗಿ ದೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು - ತುಂಬಿದ ಜೇನುಗೂಡಿನಿಂದ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೋರುವ ಜೇನಿನಂತೆ. ನನಗೆ ಬೇಕಾದಾಗ ಬೇಕಾದಷ್ಟನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ಬೇಡವಾದಾಗ ಯಾವ ಸಂದಿಗ್ಧತೆಯೂ ಇಲ್ಲದೇ ಅದನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವುದು ಆಗ ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತು. ತಲೆನೋವಿನ ನೆಪಮಾಡಿ ನಾನು ಬೇಡವೆಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಆತ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಹಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಸ್ತಮೈಥುನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಆಗಲೂ ಮಂಚ ಹೀಗೆಯೇ ಕುಲುಕುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆಗ ಆ ಕುಲುಕಾಟದಿಂದ ನನ್ನ ನಿದ್ರೆ ಕೆಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಚೆಲ್ಲಿ ನಷ್ಟವಾದ ತನ್ನ ವೀರ್ಯವನ್ನು ಒಂದೋ ಆತ ಸ್ವತಃ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಬಳಿದು ಶುಚಿಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಇಲ್ಲವೇ ಹತಾಶೆಯಿಂದ ಅದರ ಮೇಲೆಯೇ ಮಲಗಿ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ವೀರ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ವ್ಯಯಿಸುವ ಇಲ್ಲವೇ ನನಗಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಆಗ ನನಗಿತ್ತು.

ನಮ್ಮ ಮದುವೆಯ ಆರನೆಯ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಾಯಿ ತೀರಿಕೊಂಡಳು. ಅಪ್ಪ ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗಲೇ ಜೀವ ತೊರೆದಿದ್ದ. ಸ್ವಾತಿಗೆ ಮದುವೆಯ ವಯಸ್ಸು. ಆದರೆ ಅವಳದು ಮದುವೆ ಬೇಡವೆಂಬ ಮೊಂಡು ಹಠ. ಜೊತೆಗೆ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಅತಿಯಾದ ಹೆಮ್ಮೆ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅವಳ ಸ್ವಭಾವ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ನಂತರವಿದ್ದುದು ಸ್ವಾತಿಯ ಆಶ್ರಯವೊಂದೇ. ನನ್ನ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ತಂಗಿ, ಸ್ವಾತಿಗೆ ಹಿರಿಯವಳು, ಗೀತಾಳ ಮದುವೆಯೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ಹೋದ ನಂತರ ನನ್ನ ಗಂಡ ಸ್ವಾತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡಿದ. ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದರೆ ಅವಳನ್ನು ಮದುವೆಗೆ ಓಲೈಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದೆಂದ. ಸ್ವಾತಿಯೆಂದರೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಅಕ್ಕರೆಯಾದರೂ ಈ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಏಕೋ ನನಗೆ ಹಿಡಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನಗೆ ನನ್ನ ಸಂಸಾರದ ಸ್ವಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಿಯ ಭವಿಷ್ಯ ಹಾಳಾಗುವುದೂ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಒಪ್ಪಿದೆ. ಸ್ವಾತಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು. ಇತ್ತ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಅತ್ತ ಬಡತನವೂ ಇಲ್ಲವೆಂಬಂತಹ ನಮ್ಮ ಬದುಕಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗಿದ್ದುದು ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಮನೆ ಮಾತ್ರ. ನಾವು ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದರೆ ಸ್ವಾತಿ ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಬೇಕಿತ್ತು.

ಅದು ಮಳೆಗಾಲದ ಸಮಯ. ರಾತ್ರಿ ಸಿಡಿಲು ಗುಡುಗುಗಳ ಅಬ್ಬರ. ಧೋ ಎಂದು ಸುರಿಯುವ ಮಳೆ. ಇರುಳ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಪಕಪಕನೇ ಹೊಳೆದು ಹೆದರಿಸುವ ಮಿಂಚು. ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ಬಡಿದೊಕೊಳ್ಳುವ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಕಟ್ಟಗಳ ಕಿಟಕಿಗಳ ಸದ್ದು. ಪಾಪ, ಸ್ವಾತಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಮಲಗಲು ಹೆದರಿದಳು. "ಅಕ್ಕಾ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಮಲಗ್ತೀನಿ ಕಣೇ... ಪ್ಲೀಜ್" ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡಳು. ನಾನು ಸರಿ ಒಂದೆರಡು ದಿನದ ಮಾತು, ಮಳೆಯೇನು ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಬರುತ್ತದೆಯೇ ಅಂದುಕೊಂದು ಅವಳನ್ನು ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ, ಆ ವಾರ ಮಳೆ ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ತಪ್ಪದೇ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಿ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಗಂಡನ ನಡುವೆ ನಾನು ಮಲಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಾಗಿದ್ದಾಗ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ಥಟ್ಟನೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಮಂಚ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕುಲುಕುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಸ್ವಾತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಹೇಗೋ ಅವಳು ಅದುವರೆಗೂ ಮಲಗಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಈಗ ನಾನು ಮಲಗಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆ ಕದಲದೇ ಮಲಗಿದ ನನಗೆ ಮಂಚ ಕುಲುಕುತ್ತಿರುವುದು ಏಕೆಂದು ತಿಳಿಯಲು ತುಂಬ ಸಮಯ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಗೆ ಮಳೆಯ ರೌದ್ರ ನರ್ತನದ ಶಬ್ದ ಗಾಢವಾಗಿದ್ದರೂ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಮೆತ್ತಗೆ ನರಳುತ್ತಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನನಗೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನು ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತು. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಕ್ರೋಷ ಬೆಂಕಿಯಂತೆ ಭುಗಿಲೇಳತೊಡಗಿತು. ಆದರೆ ನಾನು ಕದಲಲಿಲ್ಲ, ಅಲುಗಾಡಲಿಲ್ಲ, ಏನನ್ನೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಂಗಿ ಮತ್ತು ಗಂಡನೇ ನನಗೆ, ನನ್ನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ದ್ರೋಹ ಬಗೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಏನು ಮಾಡಿಯಾದರೂ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?

ಆ ರಾತ್ರಿ ನಡೆದ ಘಟನೆಯಿಂದ ನನ್ನ ಕಾಲಡಿಯ ಭೂಮಿ ಸರಿದಂತಾಗಿದ್ದರೂ ನಾನು ಅದ್ಯಾವುದೋ ವಿಚಿತ್ರ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾರೋ ಹೆಣ್ಣಾಗಿದ್ದರೆ ಗಂಡನನ್ನು ಬಿಟ್ಟೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳೇನೋ. ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗದಿದ್ದರೂ ಅವನೊಡನೆ ಜಗಳಕ್ಕಿಳಿಯದೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಿ ತಂಗಿಯೇ ಆದರೂ ಅವಳು ಎಸಗಿದ ಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಬಾರಿಸಿ ಅವಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹಾಕದೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅಂಥದ್ಯಾವುದನ್ನೂ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನೋವನ್ನು ಸೋಲಿನಂತೆ ನುಂಗಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಟ್ಟೆ, ಹೇಡಿಯಂತೆ. ದಿನಗಳು ಕಳೆದವು. ರಾತ್ರಿಗಳು ಉರುಳಿದವು. ಗುಡುಗು ಮಿಂಚು ಯಾವುದೂ ಇರದಿದ್ದರೂ ಸ್ವಾತಿ ರಾತ್ರಿ ನಮ್ಮ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ, ಅದೂ ಕೂಡ ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಮಲಗತೊಡಗಿದಳು. ಮಂಚ ಕುಲುಕಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಆ ಕುಲುಕಾಟ ನಿಲ್ಲುವವರೆಗೂ ಕಾಯ್ದು ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಅದು ಯಾವ ದ್ವೇಷವನ್ನು ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನೊಡನೆ ಸಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಥವ ಅವನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಒಂದು ಬರೀ ದುರಾಸೆಯ ಕೃತ್ಯವೋ ಇಲ್ಲ ಕ್ರೂರ ಸ್ವಾರ್ಥವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಚಿಮ್ಮುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ವೀರ್ಯ ಕಾರಂಜಿ ಈಗ ನನಗಾಗಿ ಬತ್ತಿ ಹೋದಂತಾಗಿತ್ತು. ಎಂದಿಗೂ ಮೂರು ದಿನಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ರತಿಕ್ರೀಡೆಯಿಂದ ವಿಮುಖಳಾಗಿರದಿದ್ದ ನಾನು ಸ್ವಾತಿ ಬಂದ ನಂತರ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯತೊಡಗುವಂತಾಯಿತು. ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಅಂತರ ಬೆಳೆಯುತ್ತ ವಾರವಾಗಿ, ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಕೊನೆಗೆ ತಿಂಗಳಾಯಿತು. ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟ.

ಒಂದು ಸಂಪೂರ್ಣ ರತಿರಹಿತ ಮಾಸವನ್ನು ಕಳೆದ ನನಗೆ ಆ ರಾತ್ರಿ ಸುಮ್ಮನಿರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ನಾನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿಸಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಳಿ ನನ್ನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದೆ. ನನ್ನ ಕಟಿ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಪೃಷ್ಠವನ್ನು ಸವರಿತು. ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ನಿಧಾನವಾದ ಅವನ ಚಲನ ಮತ್ತೆ ಕ್ರಮೇಣ ಹೆಚ್ಚತೊಡಗಿತು. ಅವನು ಹಿಂದೆ-ಮುಂದೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವನ ಪೃಷ್ಠದ ಸ್ನಾಯುಗಳು ಬಿಗಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ನನಗೆ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಆತ ನನ್ನ ವಿವಾಹ ಮಂಚದ ಮೇಲೆಯೇ ಯಾವ ತೊಡಕೂ ಇಲ್ಲದವನಂತೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ.

ತೊಟ್ಟ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮಲಗಿದಲ್ಲಿಯೇ ಕಳಚಿ ನಾನು ನನ್ನ ಗಂಡನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳಿದೆ. ನನ್ನ ದೇಹದ ಮುಂಭಾಗ ಅವನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡಿತು. ಅವನು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನನ್ನ ಬಲಗೈಯನ್ನು ಅವನ ಸೊಂಟದ ಮೇಲೆ ಸರಿಸುತ್ತ ಅವನ ಬಿಗಿಯಾದ ಚರ್ಮವನ್ನು ಸವರಿದೆ. ಕೂಡಲೇ ಆತ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಆಚೆ ನೂಕಿದ... ನನ್ನ ಸ್ಪರ್ಷದ ಹಂಗು ತೊರೆದವನಂತೆ. ಅವನ ಲಯಬದ್ಧವಾದ ಚಲನ ಮಾತ್ರ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಘಾಸಿಗೊಂಡೆ. ಅಳಬೇಕೆನಿಸಿತಾದರೂ ಅಳಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವನ ಮೇಲೆ ಸರಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಅವನ ಕಿವಿಗಳ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ತಂದು, "ಯಾಕೀ ಬೇಸರ? ನಾನಿನ್ನು ಬೇಡವೇ?" ಎಂದೆ.

ಅವನು ಚಲಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ. ನಾನು, "ಇದು ತಪ್ಪು. ಅವಳು ನನ್ನ ತಂಗಿ" ಎಂದೆ. ನನ್ನ ಆ ಮಾತಿಗೆ ಉತ್ತರವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಅವನ ತಿವಿತಗಳು ಇನ್ನೂ ಜೋರಾಗಿ, ಇನ್ನೂ ಆಳವಾಗಿ ಹೊರಟವು. ಯಾವ ಸುಖದಿಂದ ವಂಚಿತಳಾಗಿ ನಾನು ದಿನ ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆನೋ ಆ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳಿಂದ ಉಂಟಾದ ನರಳೊಂದು ಸ್ವಾತಿಯ ತುಟಿಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂತು. ತುಂಬಾ ಜಾಗರೂಕತೆಯಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಜಾರಿಸಿದೆ.. ಏನನ್ನೋ ಅರಸುತ್ತ. ಅವನ ನೂಕುವಿಕೆಯ ಚಲನಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕೈ ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ ಅವರ ಕೂಟದ ಕೇಂದ್ರ ಸ್ಥಾನದ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಸರಿದಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಿಯ ನಗ್ನ ನಿತಂಬದ ಮೃದು ಚರ್ಮವನ್ನು ನನ್ನ ಕೈ ಸೋಕಿತು. ಅವಳ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಆರ್ದ್ರತೆ ನಾನು ಎಷ್ಟು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆನೆಂಬುದರ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹಸಿಯಾದ ಗುಂಗುರು ಕೇಶ, ಅದರಲ್ಲಿ ಮಿಡಿಯುತ್ತ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ದಪ್ಪನೆಯ ಬೆಣೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಅವನ ಶಿಶ್ನದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಸುತ್ತಿದೆ. ಅವನು ಹಿಂದೆ ಸರಿದು ಮುಂದೆ ನುಗ್ಗಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳು ಸ್ವಾತಿಯ ಯೋನಿಯನ್ನು ತಟ್ಟಿದವು. ನನ್ನ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಅವರಿಬ್ಬರ ಲಿಂಗಗಳ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಜುಮ್ಮೆನ್ನುತಿತ್ತು.

ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಗಂಡನ ಬಿಸಿಯೇರಿದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಸಡಿಲಾಗಿ ಸುತ್ತಿ ಅದನ್ನು ನೀವತೊಡಗಿದವು. ಅವನು ಸ್ವಾತಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಿಯಾಗಿ ಒಳಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅವನ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗವಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಿಯಾದರೋ, ಆ ನೀತಿಗೆಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ, ತಾನು ಗೈಯುತ್ತಿರುವ ಅಪರಾಧದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನೂ ಜೊತೆಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡವಳಂತೆ ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸ್ಥಾನ ದೊರಕಿಸಿದಳು. ಅವಳನ್ನು ತನ್ಮಯನಾಗಿ ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಕೈಗಳು ಯೌವ್ವನದಿಂದ ಸೊಕ್ಕಿ ಉಬ್ಬಿದ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಹಿಂಡಿ ಮರ್ದಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನು ಅವರಿಬ್ಬರ ಸೀಮೆಯನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸಿದ ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಸ್ವಾತಿಯ ತುಂಬು ತುಟಿಗಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಸವರಿದೆ. ಮುತ್ತಿನಂತೆ ಬಿರುಸಾಗಿ ತನ್ನ ಮುಸುಕಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಅವಳ ಭಗಾಂಕುರವನ್ನು ತೀಡಿದೆ. ಸ್ವಾತಿ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ನರಳಿಟ್ಟಳು.

ಅದುವರೆಗೂ ಮಗ್ಗುಲಾಗಿ ಮಲಗಿ ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವರು ಹಾಗೆಯೇ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಹೊರಳಿದರು. ನಾನು ಸರಿದು ಅವರಿಗೆ ಸ್ಥಳ ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ನನ್ನ ಗಂಡನೀಗ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ಮೇಲಿದ್ದ. ಅವನ ಕೆಳಗೆ ಅವಳು ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ತನ್ನ ಮುದ್ದಾದ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಅಣಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ನೋಡಿದೆ. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಕಾಮದ ಉರಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದಂತಿದ್ದ ಅವಳ ಆ ತಾರುಣ್ಯ ತುಂಬಿದ ದೇಹ ನನ್ನನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿತು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಾನೇಕೆ ನನ್ನ ಗಂಡನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ನಾನು ಅವನಾಗಿದ್ದರೆ ಅವಳ ಆ ದೇಹವನ್ನು ಹಾಗೆ ಅನುಭವಿಸುವ ಅವಕಾಶ ನನ್ನದಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು. ಅಷ್ಟು ವರ್ಷ ನನ್ನ ಒಡಲಿಗೆ ಸುಖ ನೀಡಿದ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಪುರುಷಾಂಗ ಈಗ ನನ್ನೆದುರಿಗೇ ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಲಿತ್ತು. ನಾನು ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕಿಯಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅರಳಿದ ಅವಳ ತುಟಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅವನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ನುಸುಳಿದ, ಚಲಿಸಿದ. ಅದು ನನಗೆ ಬಲು ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಭಂಗಿ. ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ಈ ಹಿಂದೆ ನಾವಿಬ್ಬರು ಆ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಸುಖಿಸಿಲ್ಲ?

ನಾನು ಸ್ವಾತಿಯ ಮುಖವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳು ಕಾಮ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವಾಗ ಹೇಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾಳೆಂದು ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಆ ಸುಂದರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸುಖ ತುಂಬಿದ ಯಾತನೆಯಿತ್ತು. ನನ್ನ ಗಂಡ ಅವಳಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿದಾಗೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ಬಾಯಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು, ಅವಳ ಗಂಟಲಿನಿಂದ ನರಳೊಂದು ಹೊರ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ಎದೆಯ ಕಲಶಗಳನ್ನು ಅಮುಕಿ ಹಿಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವಳ ಕಣ್ನುಗಳು ತೇಲುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವರಿಬ್ಬರ ದೇಹಗಳು ಒಂದಾದ ಆ ಸಂಧಿಯಿಂದ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಂಭೋಗದ ಸದ್ದು ಹೊರಡುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಿಯ ಬೆತ್ತಲೆ ನಿತಂಬಗಳ ಕೆಳಗೆ ಹಾಸಿಗೆಯೆಲ್ಲ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಇರಿಸಿದೆ. ಕ್ಷೀಣವಾದರೂ ಧಾರೆಯಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ರತಿಜಲದಲ್ಲಿ ಬೆರಳಾಡಿಸಿದೆ. ಬೆಚ್ಚಗೆ ನನ್ನ ಕೈ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಿದ ಅದರ ಗಂಧ ಹೆಣ್ಣಾದ ನನ್ನನ್ನೇ ಕೆರಳಿಸುವಂತಿತ್ತು.

ನನಗೆ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳಿಂದ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಾನು ಅದನ್ನೀಗ ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನುಸುಳಿಸಿದೆ. ನಾನೆಷ್ಟು ಸಿದ್ಧಳಾಗಿದ್ದೆನೆಂದರೆ ನನ್ನ ಕೈ ಅಲ್ಲಿ ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ದೇಹವೆಲ್ಲ ಅದುರಿತು. ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದ ನಾನು ಆ ಕ್ಷಣವೇ ಸ್ಫೋಟಿಸಿದ ದೀರ್ಘವಾದ ಸ್ಖಲನದಲ್ಲಿ ನಲುಗಿ ನರಳಿದೆ. ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು ನೋಡಿದಾಗ ಸ್ವಾತಿ ನನ್ನತ್ತಲೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೂಟ ನಗುವೊಂದಿತ್ತು. ನನ್ನ ಗಂಡನೂ ಅಷ್ಟೇ ಕುಹಕವಾಗಿ ನನ್ನತ್ತಲೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹಿಂಗದ ಆಸೆಯನ್ನು ಕಂಡನೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ನನ್ನ ಗಂಡ ಅವಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ನನ್ನ ಬಳಿ ಸರೆದ. ಒಂದೇ ಸೆಳೆತದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಒರಟಾಗಿ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ನನ್ನೊಳಗೆ ಹಿಂಬದಿಯಿಂದ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ. ಅವನ ಆ ಬಿರುಸಾದ ಅಂಗವನ್ನು ಬಹುದಿನಗಳಿಂದ ಅನುಭವಿಸಿರದ ನಾನು ಈಗ ಅದರ ಸ್ಪರ್ಷ ತಂದ ಸುಖದಿಂದ ಚೀತ್ಕರಿಸಿದೆ. ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ಮರ್ಮವನ್ನೇ ತಟ್ಟಿದ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ನಾನು ಅದುವರೆಗೂ ಅರಿತಿರದ ಆವೇಶದಿಂದ ನನ್ನೊಳಗೆ ಚಲಿಸತೊಡಗಿತು. ನಾನು ಸಿಂಹಿಣಿಯಂತೆ ಕಾಮೋನ್ಮಾದದಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆತೆ. ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ತುಂಬಾ ಮೃದುವಾದ ಏನೋ ಒಂದು ನನ್ನ ಕೆಳಗೆ ಬಂದು ನನ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನು ಸೋಕಿದಂತಾಗಿ ನಾನು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ. ಅದು ಸ್ವಾತಿಯ ಕೈಯಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ "ಅಕ್ಕಾ.." ಎಂದ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೂಟ ನಗೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. "ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು" ಎನ್ನುವ ವೇದನೆಯಿತ್ತು. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ರತಿದಳವನ್ನು ಉಜ್ಜತೊಡಗಿದವು. ನಾನು "ಸ್ವಾತೀ... ಆ.. ಅಮ್ಮಾ..." ಎಂದು ನರಳಿದೆ. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳ ಆಟ ಒಂದೆಡೆ, ನನ್ನ ಗಂಡನ ರಭಸದ ಚಲನ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬೇಗನೇ ಸುಖದ ಇನ್ನೊಂದು ಅಲೆಯನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿದವು. ಆ ಅಲೆ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಬಡಿದಪ್ಪಳಿಸಿದಾಗ ನನ್ನೊಳಗಿನ ನರಗಳ ಮಿಡಿತವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದ ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನ ಸೊಂಟವನ್ನು ಎಳೆದು ಹಿಡಿದು ತನ್ನೆಲ್ಲ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗತೊಡಗಿದ. ಅಂಥ ದಿವ್ಯವಾದ ಕಾಮಸುಖದ ಸಂಚಲನ ನನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಅದುವರೆಗೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ನನ್ನ ಸ್ಖಲನ ಇಳಿಮುಖವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಚಿಲ್ಲನೆ ತನ್ನ ಬಿಸಿ ವೀರ್ಯವನ್ನು ನನ್ನ ಗರ್ಭಕ್ಕೆ ಎರಚಿತ್ತು.

ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಂಗಿ ನಮ್ಮ ನಗ್ನ ದೇಹಗಳನ್ನು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಬೆಸೆದುಕೊಂಡು ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದೆವು. ಬೆಳಕು ಹರಿದಾಗ ನನ್ನೆಲ್ಲ ನೋವುಗಳು ಮಾಯವಾಗಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಗಂಡ ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ವ್ಯಭಿಚಾರವನ್ನು ನನ್ನ ಸೋಲಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ನಾನು ಗೆದ್ದಿದ್ದೆ. ಆ ಗೆಲುವು ನನಗೆ ನನ್ನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮರಳಿ ತರದಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಸಮನಾಗಿ ನನ್ನ ತಂಗಿಯೊಡನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಸಿತ್ತು. ಬಿರುಗಾಳಿಯೊಂದು ತರಗೆಲೆಯನ್ನು ಹಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಆ ತರಗೆಲೆ ಕಳ್ಳಿಯ ಗಿಡವೊಂದನ್ನು ಅಂಟಿಕೊಂಡು ತನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡಂತೆ ನಾನು ನನ್ನ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಆ ಬಿರುಗಾಳಿಯಿಂದ ಪಾರಾಗಿದ್ದೆ.

ಅಂದಿನಿಂದ ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಗಂಡ ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಂಗಿ ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಾಯಾಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ದೀಪ ಆರಿಸಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಹೊದ್ದು ತಮ್ಮ ದೇಹಗಳನ್ನು ಮರೆಯಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಮೂವರೂ ನಗ್ನರಾಗಿ ಮಂಚವನ್ನು ಏರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಲ್ಲ ಮಂಚವನ್ನೇರಿ ನಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕಳಚಿ ಎಸೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಮಂಚವೇ ಏಕೆ, ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಾದರೂ ಆದೀತು. ಅಡುಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾತಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಗಂಡ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಹೋಗಿ ತಬ್ಬಿದರೆ ನಾನು ಅವಳೆದುರು ಮೊಳಕಾಲೂರಿ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಮುತ್ತಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನೊಡನೆ ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸ್ವಾತಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮೈಯನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನಗೆ ಬೇಡವಾದಾಗ ನಾನು ತೆಪ್ಪಗೆ ಕಾದಂಬರಿಯೊಂದನ್ನು ಓದುತ್ತ ಮಲಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ನನ್ನ ಗಂಡ ಮತ್ತು ತಂಗಿಯ ರತಿಯಾಟ ನಡೆದಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳದು ಎಷ್ಟಿದ್ದರೂ ಇನ್ನೂ ಹೊಸ ತಾರುಣ್ಯ. ಅದನ್ನು ಸೂರೆಗೊಳ್ಳುವ ಅದೃಷ್ಟ ನನ್ನ ಗಂಡನದು. ಸುಮಾರು ಆರು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಹೊಸ ಯೌವ್ವನವನ್ನು ಸೂರೆಗೊಂಡವ ಇಂದು ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಸಹ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅಷ್ಟೇ.

ವಿಧಿ ಸುಖ-ದುಃಖಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಪರಿಯೇ ವಿಚಿತ್ರ. ಅವರವರ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಅದರ ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದದ್ದನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ವಿಷಾದಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮದಾಗದೇ? ಬದುಕು ಏನಿದ್ದರೂ ಅದು ತರಗೆಲೆಯ ಪಯಣ.