ನಾನೊಂದು ತೀರ

ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ


ಕಾಲೇಜಿನ ಆ ದಿನಗಳು ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ! ಈಗ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಅದೇನೋ ಕಳೆದುಹೋದಂಥ ಭಾವನೆ, ಮಧುರ ವಾದ ಕನಸೊಂದರ ಮಧ್ಯೆ ಥಟ್ಟನೆ ಎಚ್ಚರವಾದಂತೆ. ಆ ಉತ್ಸಾಹ, ಆ ಬದುಕು ಇನ್ನು ಪ್ರಾಯಶಃ ಮರಳಿ ಬರಲಾರವು.

ನಮ್ಮದು ಪ್ರೇಮ ವಿವಾಹ. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲೇ ಮೊಳೆತು, ಅರಳಿ ಬೆಳೆಯಿತು ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧ. ಆತ ನನ್ನನ್ನು, ನಾನು ಅವನನ್ನು ಕಂಡ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಪರಸ್ಪರ ಮೆಚ್ಚಿಬಿಟ್ಟೆವು. Love at first sight! ಅವನು ರೂಪವಂತ, ಒಳ್ಳೆಯ ಕ್ರೀಡಾಪಟು. ಅವನ ರೂಪಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅವನ ಸ್ನೇಹ ತುಂಬಿದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಮಾರುಹೋದವಳು ನಾನು. ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜು ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆತ ನೌಕರಿಗಾಗಿ ಅರಸತೊಡಗಿದ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಆತ ತನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ನಾನು ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅವರೂ, ಇವರೂ ಒಪ್ಪಿಯೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅವನಿಗೊಂದು ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮದುವೆ ನಡೆಯಲಿತ್ತು.

ಕೆಲ ತಿಂಗಳ ಪ್ರಯತ್ನದ ನಂತರ ಅವನು ಡಿಫೆನ್ಸ್‌ಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾದ. ದೇಶಸೇವೆ, ಧೈರ್ಯ-ಸಾಹಸಗಳಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಒಲವು. ಆದರೆ ಅವನು ಡಿಫೆನ್ಸ್‌ಗೆ ಸೇರುತ್ತಿದುದನ್ನು ಕೇಳಿ ನನ್ನವರು ಹೆದರಿದ್ದರು. ನಾನೂ ಚಿಂತಿಸತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅದೊಂದು ಅವಕಾಶವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಆತ ಕೈಬಿಡಲು ಸಿದ್ಧನಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ, ಆತ ನನಗೂ, ನನ್ನವರಿಗೂ ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಿ ಮನವೊಲಿಸಲು ಯಶಸ್ವಿಯಾದ. ಆತ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿ ಎರಡೂವರೆ ತಿಂಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ವಿವಾಹವೂ ಆಯಿತು.

ವಾರದ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯನ್ನೂ ಮುಗಿಸಿ, ಕೆಲ ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನೂ ಆತ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ. ನನ್ನ ಚೆಲುವನ್ನೆಲ್ಲ ಆ ಕೆಲ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸಿದ್ದೆ, ಸುಖವನ್ನು ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಮೊಗೆ-ಮೊಗೆದು ಇತ್ತಿದ್ದೆ. ಏಳು ದಿನಗಳು ಏಳು ಕ್ಷಣಗಳಂತೆ ಉರುಳಿ ಹೋದವು. ಆತ ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ನನ್ನನ್ನು ಕಣ್ಣಲ್ಲೆ ಚಿಂತಿಸಿದ್ದ. ಇನ್ನು ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳು ಆತ ಬರುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯದಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದು ಅವನಿಗೆ ಬಗೆಹರಿಸದಂತಿತ್ತು.

ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳನ್ನು ಹೇಗೋ ಕಳೆದೆ - ಚಂದ್ರನಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನನ್ನು, ಸೂರ್ಯನಲ್ಲಿ ಚಂದ್ರನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತ. ಆತ ವಾರದ ರಜೆಯ ಮೇಲೆ ಬಂದಿಳಿದ. ನನ್ನೊಡಲ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಯೆನ್ನದೇ ನಂದಿಸಿದ. ಈ ಬಾರಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವುದು ಅವನಿಗೂ ಸುಲಭವಾಗದಾಯಿತು. ತನ್ನ ಪ್ರಾಯದ ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ ಆತ ಕಳೆದದ್ದಾದರೂ ಇಷ್ಟು ದಿನ? ಆಗೊಂದು ವಾರ, ಈಗೊಂದು ವಾರ, ನಡುವೆ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಕೊರೆಯುವ ಅಂತರ. ಹಾಸನ ನನಗೆ ಬೇಸರವಾಗಬಹುದೆಂದೂ, ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ಬಂದಾಗ ಮನೆಯನ್ನೂ, ಸಂಸಾರವನ್ನೂ ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣಕ್ಕೇ ವರ್ಗಾಯಿಸೋಣವೆಂದ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಅಶ್ರುಗಳನ್ನು ಕಂಡು ತಬ್ಬಿ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಿದ್ದ.

ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಏಕಾಂತ, ಅತ್ತೆ-ಮಾವಂದಿರಿದ್ದರೂ ಹಿಂಡುವಂಥ ಒಂಟಿತನ. ಆದರೂ ಮುಗಿಯಲಾರದಂಥ ಸುದೀರ್ಘ ಆರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದವು. ಆತ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದ. ಮನೆ-ಸಂಸಾರವನ್ನು ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಹೊತ್ತೊಯ್ದೆವು. ಸಾಗರ ತೀರದ ಆ ನಗರ, ಕೊನೆಗೂ ಒದಗಿ ಬಂದ ವೈವಾಹಿಕ ಜೀವನ ನನ್ನ ಅದುವರೆಗಿನ ಕಾರ್ಪಣ್ಯವನ್ನು ಮಾಯವಾಗಿಸಿದ್ದವು. ನಾನು ಅವನೊಂದಿಗೆ, ಅವನು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ಬದುಕುವ ಸುಂದರ ದಿನಗಳು ನಮ್ಮದಾದವು.

ಮಕ್ಕಳು ಆಗಲೇ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಇನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸು. ಆತುರದಲ್ಲಿ ನವ ದಾಂಪತ್ಯ ಹಳಸಲಾಗುವುದು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ ಹತ್ತು ತಿಂಗಳು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ದೂರವಾಗಿಯೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದವು. ಆಸೆ-ಬಯಕೆಗಳು ಇಬ್ಬರಲ್ಲಿಯೂ ಅನಂತವಾಗಿದ್ದವು. ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಪರಸ್ಪರ ಅರಿತು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ನಿಜವಾದ ಅವಕಾಶ ಇದುವರೆಗೂ ದೊರೆತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೊಸ ಮನೆ, ಯಾವ ತೊಂದರೆಯೂ ಇಲ್ಲದ ಆ ಏಕಾಂತ ಹಿತವಾಗಿತ್ತು. ಹಗಲು ಕಳೆದು ಸಂಜೆ ಆತ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ನಾನವನಿಗಾಗಿ ಅಣಿಯಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಯೌವ್ವನದ ಒಂದೊಂದೇ ಅಂಕವನ್ನು ತೆರೆದಿಡುತ್ತ ಆತ ಮೈಮರೆಯುತ್ತಿದ್ದ, ಮೈಮರೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಬಯಕೆಗಳು ಭೋರ್ಗರೆದು ಶಾಂತವಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಡುರಾತ್ರಿ ಸರಿದಿರುತ್ತಿತ್ತು.

ಆದರೆ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಆ ಬದುಕು ಬಹಳದಿನವಿರಲಿಲ್ಲ. ಸರಿಯಾಗಿ ಎಂಟು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಅವನಿಗೆ ಲಕ್ನೌ ಏರ್‌ಬೇಸ್‌ಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಇಬ್ಬರ ಹೃದಯದಲ್ಲೂ ಮತ್ತದೇ ದುಗುಡ. ಲಕ್ನೌಗೆ ಕೂಡಲೇ ಮನೆ ಮಾಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಉಳಿದೆ, ಆತ ಲಕ್ನೌಗೆ ಹಾರಿ ಹೋದ. ಆಗ ಬದುಕು ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ನನ್ನ ಒಂಟಿತನ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆಯಾದೀತೆಂದು ಕನ್ನಡ ಗೊತ್ತಿರುವ ಒಬ್ಬ ಕೆಲಸದವಳನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಆವಳಾದರೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಂದು ಪಾತ್ರೆ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತೊಳೆದು, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ, ನನ್ನ ಜೊತೆ ಟೀವಿ ನೋಡಿ ಸಂಜೆಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ರಾತ್ರಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದೆಂದರೆ ಭಯ, ದುಗುಡ, ಆತಂಕ. ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿರಿ ಕುಟುಂಬವೊಂದಿತ್ತು. ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಸಂಕಷ್ಟ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ನನಗ್ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆಯಾದರೂ ಎಂಥ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಆಗಲಿ ತಮಗೆ ತಿಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿ ತಮ್ಮ ಫೋನ್ ನಂಬರನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅವರ ಆ ಮಾತಿನಿಂದ ಅದೆಷ್ಟೊ ಧೈರ್ಯ ತಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆತನ ರಜೆಗಳೀಗ ಮೊದಲಿನಂತೆ ನಿಗದಿತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆ ಎರಡು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕರೆ, ಒಮ್ಮೆ ಐದು ತಿಂಗಳಿಗೆ. ಮೈ-ಮನಸ್ಸುಗಳೆರಡನ್ನೂ ಕಲ್ಲಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಾನವನಿಗಾಗಿ ತಿಂಗಳು ಗಟ್ಟಲೇ ಕಾದಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆತ ಬಂದಾಗ, ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕೆಲ ದಿನ ಕಳೆದಾಗ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಜೇವ ಮರಳಿ ಬಂದಂತನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಮದುವೆಯಾಗಿ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದವು. ನಾನೀಗ ಮೊದಲಿನಂತೆಯಿಲ್ಲ. ಅತೃತ್ಪ್ತ ಒಡಲು, ಇಮ್ಮಡಿಯಾದ ಕಾಮ. ಇದೊಂದು ವೈಪರಿತ್ಯವೇ ಸರಿ. ಈ ವೈಪರಿತ್ಯ ಮದುವೆಗೂ ಮುಂಚೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಹೀಗಾಗಲು ಸಿಕ್ಕೂ ಸಿಗದಂತಿರುವ ದಾಂಪತ್ಯವೇ ಏನೋ. ತೀರದ ಬಯಕೆಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಸಿಡಿದು ಬೂದಿಯಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಹೀಗಾಗಿರಲೂ ಬಹುದು.
ವಿಪರ್ಯಾಸ ಅದಲ್ಲ. ಆತ ತಿಂಗಳುಗಳ ನಂತರವಾದರೂ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಸಂತೈಸಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕೊಂಚ ನಿಮ್ಮದಿಯಾದರೂ ಸಿಕ್ಕಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗೆಲ್ಲ ಆತ ಪ್ರತಿ ಎರಡು ತಿಂಗಳಿಗೇ ಬರುವ, ಆದರೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿನ ದಾಹವಿಲ್ಲ, ಉತ್ಸಾಹವಿಲ್ಲ. ಎರಡೇ ಕ್ಷಣ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬೆರೆತು ನೀರಸನಾಗಿಬಿಡುವ. ನಾನು, ನನ್ನ ಕಾಮ ಅವನಿಗೀಗ ರುಚಿಸುವುದೇಯಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಲು ಏನು ಕಾರಣವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟು ವಿಚಾರಿಸಿದರೂ ಆ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಆತ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವನ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಾಗಲೀ, ನಡುವಳಿಕೆಯಲ್ಲಾಗಲೀ ಉಳಿದಂತೆ ಯಾವ ಬದಲಾವಣೆಗಳೂ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ ಪ್ರೀತಿಸುವ. ನನ್ನ ಹೊರತಾಗಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳ ಸಹವಾಸವೂ ಅವನಿಗಿದ್ದಂತಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೇನು ಪರಿಹಾರ?

ಕಳೆದ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದಾಗ ನನ್ನನ್ನು ಬೀಚ್‌ಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದ. ನಾನೂ ಅಷ್ಟೇ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಅವನ ಜೊತೆ ದೂರದವರೆಗೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಎದುರಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆಗಳು ಸಮುದ್ರದ ತೆರೆಗಳಿಗೆ ಎದಿಯೊಡ್ಡಿ ನಿಂತಿದ್ದವು. ಎತ್ತರದ ತೆರೆಗಳು ಆ ಬಂಡೆಗಳಿಗೆ ಬಂದು ಅಪ್ಪಳಿಸುವ ಆ ದೃಶ್ಯ ಮನೋಹರವೂ ಭಯಂಕರವೂ ಆಗಿತ್ತು. ಆ ಬಂಡೆಗಳ ತೀರ ಸನಿಹಕ್ಕೆ ನಾವು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಾನು ಮರಳಿ ಹೋಗೋಣವೆಂದೆ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ಆ ತಿಳಿ ಭಯವನ್ನು ಕಂಡು ಅವನಿಗದೇನು ಅನಿಸಿತೋ ಏನೋ, ನಕ್ಕು ನನ್ನನ್ನು ಹಗೆಯೇ ಆ ಬಂಡೆಗಳ ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದ. ತೆರೆ-ಬಂಡೆಗಳ ಆ ಮಿಲನದ ಸದ್ದು ಕಿವಿಗಡಚಿಕ್ಕುವಂತಿತ್ತು. ನಾವಾಗ ಒಂದು ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಯ ಹಿಂದೆಯಿದ್ದೆವು. ನಾನಾದರೋ ಹೆದರಿ ಅವನಿಗವಿತುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದ ಅವನ ಕೈಗಳು ಹಠ್ಠಾತ್ತನೇ ನಾನು ತೊಟ್ಟ ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೇಲೆಳದಿದ್ದವು. ಅವನೇನು ಮಾಡಲು ಹೊರಟ್ಟಿದ್ದನೆಂದು ತಿಳಿಯಲು ನನಗೆ ಕೆಲ ಕ್ಷಣಗಳೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ತಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಾನು ದಂಗಾಗಿಹೋದೆ. ಒಂದೆಡೆ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳದಿನಗಳಿಂದಲೂ ಮರೆಯಾಗಿದ್ದ ಆ ದಾಹವನ್ನು ಕಂಡು ನನ್ನದೇ ಆಸೆ ಪುಟಿದೆದ್ದರೆ, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನಾವಿದ್ದುದು ಮನೆಯ ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆಯಲ್ಲವಿಂಬ ಅರಿವು ನನ್ನ ಭಯವನ್ನು ಹಿಚ್ಚಿಸಿತ್ತು. ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದೆ, ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಯಾವುದೇ ಕ್ಷಣ ಯಾರಾದರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿಬಿಡಬಹುದಿತ್ತು. ಬೇಗ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡೋಣವೆಂದು ಹೇಳಲು ಬಾಯಿತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆತನ ತುಟಿಗಳು ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಸುಮ್ಮನಾಗಿಸಿಬಿಟ್ಟವು. ಅಂಥ ದುಗುಡದ ಮಧ್ಯೆಯೂ ನನ್ನ ದೇಹ ಅವನಿಗಾಗಿ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಧಿಡೀರನೆ ಚಿಗುರಿದ ಆಸಕ್ತಿಯು ಒಂದು ಕಾರಣವಾದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣ ಮಿಲನಕ್ಕೆ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ದೇಹವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಬಂಡೆಯನ್ನೇ ಮರೆಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದೆ. ಆತ ನನ್ನನ್ನು ರಭಸದಿಂದ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ. ಸುಖದ ಅಲೆಗಳು ನನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿಂದ್ದಂತೆಯೇ ಆತ ನಿಶ್ತೇಜನಾಗಿಬಿಟ್ಟ, ನನ್ನನ್ನು ಕಡಲ ತೀರದಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಗೆ ತಳ್ಳಿ ತಾನು ಶಾಂತನಾಗಿಬಿಟ್ಟ. ಆ ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಅದೇ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿನಿಸಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಮಡುಗಟ್ಟುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ತಲೆಯಿರಿಸಿ ಆತ ಅಳತೊಡಗಿದ. ಅವನು ಆಗ ಕಣ್ಣೀರಿಡುತ್ತಿರುವುದು ನನಗೆ ಕನಿಕರ ತರುವ ಬದಲು ಜಿಗುಪ್ಸೆ ತಂದಿತ್ತು. ಮನೆಗೆ ಮರಳಿದ ನಾವು ಸೇರಿ ಊಟ ಮಾಡಿದೆವು. ಆತ ನಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಆಗಲೇ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಮೈ-ಮನಗಳು ಇನ್ನೂ ಸುಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಕೊನೆಯ ಪ್ರಯತ್ನವೆಂಬಂತೆ ನಾನು ಅವನ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಕುರಿತು ವಿಚಾರಿಸಿದೆ. ಹಾಗೊಂದು ತೊಂದರೆಯೇನಾದರೂ ಇದ್ದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ವೈದ್ಯರನ್ನು ನೋಡಿದರಾಯಿತು ಎಂದೆ. ಆತ ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಆ ವಿಷಯವನ್ನೇ ತಳ್ಳಿ ಬೇರೆ ಯಾವುದೋ ವಿಷಯವನ್ನು ಚರ್ಚೆಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ. ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಬಗೆಹರೆಸುವ ಯಾವ ಇಂಗಿತವೂ ಅವನಲ್ಲಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಮರುದಿನ ಆತ ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದ.

ನನಗೀಗ ವಯಸ್ಸಾದರೂ ಇಪ್ಪತ್ತ್ನಾಲ್ಕು ಮೀರಿಲ್ಲ. ದೇಹದ ಆಸೆಗಳು ಕಮರಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ನಿದ್ರೆಯಿಲ್ಲದೇ ಹೊರಳಾಡಿ ನೂಕಬಹುದಾದರೂ ಎಷ್ಟು ದಿನ? ಈಗೆಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನು ನಾನೆ ತೃಪ್ತಿ ಪಡಿಸಿಕೋಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಬೆರಳುಗಳ ಆ ಆಟ ಗಂಡಸಿನ ಗಂಡಸುತನದ ಸ್ಪರ್ಶ ಸುಖವನ್ನು ನೀಡಲಾರದು. ನನ್ನ ಕೈ ಅಲ್ಲಿ ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನದಿಯಂತೆ ಹರಿಯತೊಡಗುತ್ತೇನೆ. ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಆ ಒಂದು ಸ್ಖಲನ ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಹೊಸಕಾಡಿ, ಸೋತು, ತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಬೆಳಕು ಹರಿದಿರುತ್ತದೆ. ಕಳೆದ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳಿಂದ ನನ್ನ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೆಯೇ ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನನ್ನ ಬದಲಾದ ವರ್ತನೆಯಿಂದ ಅವರು ಕಳವಳಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಯವರೆಗೂ ನಾನು ಮಲಗಿಯೇ ಇರುವುದು, ಕಡಿಮೆಯಾದ ನನ್ನ ಮಾತು, ಆಸಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಉತ್ಸಾಹ, ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ನಾನು ತೋರುವ ಕೋಪ, ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಅವರು ಗಮನಿಸಿಯೂ ಸುಮ್ಮನ್ನಿದ್ದಾರೆ. ದಿನಗಳು ಹಾಗೆ ಕಳೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಒಂದು ದಿನ..

ಆತ ನಮ್ಮ ಎದುರು ಮನೆಯ ಯುವಕ. ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನನಗಿಂತಲೂ ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷ ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ. ನನ್ನ ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ, ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೂ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕೆಲವು ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿಯೂ ನೆರವಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ಈಗೀಗ ಅವನು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುವುದು, ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಹರಟುತ್ತ ಕೂರುವುದು ಸಾಮನ್ಯವಾಗಿತ್ತಾದರೂ ನನದನ್ನು ಗಮನಿಸಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪದ್ಮಿನಿ ಆಂಟಿ ಅಂತ ಕರೆದು ನನ್ನನ್ನೂ ಕೆಲ ಸಲ ಮಾತಿಗೆಳೆದದ್ದು ನೆನಪು. ಆ ದಿನ ನಾನು ಎಂದಿನಂತೆ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಎದ್ದು, ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ನಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಆ ಹುಡುಗ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಟೀವಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ನಾನು ಪಕ್ಕದ ಸೋಫಾದಮೇಲೆ ವರಗಿಕೋಂಡೆ. "ತಿಂಡಿ ಆಯ್ತಾ ಆಂಟಿ?" ಅಂತ ಕೇಳಿದ. ನಾನು ಅವನತ್ತ ಕತ್ತು ತಿರುಗಿಸಿ "ಹೂಂ" ಅಂದೆ. ಅವನು ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಕಡೆಗೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ, ಎಂದಿನಂತೆ. ಅಂದು ಮಾತ್ರ ಅವನ ಆ ದೃಷ್ಟಿ ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿತ್ತು. ತಿರುಗಿ ಅವನನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆನಿಸಿತು, ನೋಡಿದೆ. ನಾನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮುಗುಳು ನಕ್ಕ ಹುಡುಗ, ಏನೋ ಬಹಳದಿನಗಳಿಂದ ಅರಿತಿರುವವನಂತೆ. ನೋಡಲು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇದ್ದ ಅವನನ್ನು ಆ ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸು ಬಯಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ನನ್ನ ಮನದ ಇಂಗಿತ ನನಗೆ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಪುಳಕ. ಹಾಗೆ ನಾನು ಕೊನೆಯ ಸಲ ಪುಳಕಗೊಂಡಿದ್ದು ಎಂಟು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಗಂಡ ರಜೆಯ ಮೇಲೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಾಗೆಲೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ. ಹಾತೊರೆದು ನಿಂತ ನನ್ನನ್ನು ಬರಸೆಳೆದು, ತಬ್ಬಿ ಮುದ್ದಾಡುವನೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ನನಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನಿರಾಸೆ ಕಾದಿತ್ತು. ಈಗ ಆ ಹುಡುಗ ನನ್ನನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಜೇನುಗೂಡಿನಿಂದ ಜೇನು ಜಿನುಗಿ ಹನಿಯಾಗಿ ಕೆಳಗೆ ಜಾರಿದ ಅನುಭವ. ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆ ಒಣಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಹಸಿಯಾಗಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಗುಲಿಕೊಂಡವು. ನನ್ನ ಅವನ ದೃಷ್ಟಿಗಳು ಬೆರೆತು ಮನದಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಚಿತ್ರಗಳು ಮೂಡತೊಡಗಿದ್ದವು. ಬಹಳ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಹಾಗೆ ಮೈ ಬಿಸಿಯೇರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನರ ನಾಡಿಗಳು ಬಿಗಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನಲ್ಲಿ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂಬ ಅರಿವು ನನಗಿತ್ತು. ಆ ಒಂದು ಅನುಭವಕ್ಕೆ ನಾನು ಅದೆಷ್ಟು ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ನಿದ್ರೆಯಿಲ್ಲದೇ ಕಳೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಒಂದು ಅನುಭವದಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಅದುವರೆಗೂ ವಂಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನದೇ ದೇಹವನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ದೂರದಿಂದಲೇ ಆ ಹುಡುಗ ಸ್ಪಂದಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದ. ಆ ಸ್ಪಂದನಕ್ಕೆ ಮೈಮರೆತು ನಾನೂ ಅವನನ್ನೇ ಕಣ್ಣು ಪಿಳುಕಿಸದೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ನೋಡುನೋಡುತ್ತಲೇ ತೀರ ಅಂಚಿಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಇನ್ನೇನು ಜಲಾಶಯದ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆದುಬಿಡಬಹುದೇ ಅನ್ನುವ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮ ಕೋಣೆಗೆ ಬಂದು ಏನನ್ನೋ ಹೇಳಿದಳು. ಅಷ್ಟೇ, ಅವನ ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿತು, ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದ ಚಿತ್ರಗಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮಾಯವಾದವು, ನರ-ನಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ರಭಸದಿಂದ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ರಕ್ತ ನಿಧಾನಗೊಂಡಿತು, ತೊಡೆಗಳು ಸಡಿಲಗೊಂಡವು.. ಮತ್ತೆ ಧುತ್ತನೆ ಆವರಿಸಿತ್ತು ಹತಾಶೆ. ಅವನಿಂದ ಮನಸನ್ನು ಕಿತ್ತು ಅಮ್ಮನ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಬೇಕಾದರೆ ನಾನು ಪಟ್ಟ ಕಷ್ಟ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಗಂಟಲಲ್ಲೇ ನೋವನ್ನು ನುಂಗಿ, ಎದ್ದು ಒಳಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ.


ಆ ರಾತ್ರಿ ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಾನು ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಕೊಂಚವೂ ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ತುಳಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಂಥದೊಂದು ಸಾಹಸವನ್ನು ನಾನು ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ಇದುವರೆಗೂ ನಂಬಿರಲಿಲ್ಲ. ಬುದ್ಧಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ನಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪೆಂದು, ಪಾಪವೆಂದು ಒತ್ತಿ ಒತ್ತಿ ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು, ನನ್ನ ದೇಹ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಮೀರಿ ನಡೆದಿದ್ದವು. ನಾಲ್ಕನೆಯ ಮಹಡಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದಾಗ ಇಡೀ ನಗರವೇ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿತ್ತು. ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಕಳೆದು ಎರಡೇ ದಿನಗಳಾದರೂ ಚಂದ್ರನ ಬೆಳಕು ಕವಿದ ಮೋಡಗಳಿಂದ ಮಸುಕಾಗಿತ್ತು, ನನ್ನ ಬದುಕಿನಂತೆ. ದೂರದ ಟವರ್‌ನಿಂದ ಗಂಟೆ ಹನ್ನೆರಡರ ಸದ್ದು ತೇಲಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಹುಡುಗ ಮೇಲೆ ಬಂದ. ಕತ್ತಲೆಯೊಂದಿಗೆ ಕತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಕಪ್ಪು ಗೌನಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತ ನನ್ನನು ಒಮ್ಮೆ ದೀರ್ಘವಾಗಿ ನೋಡಿದ. ನಂತರ ಆಚೀಚೆ ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿದ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣಿಸಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ಹಾಗೆ ಮಧ್ಯೆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಮಹಡಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಮತ್ತೆ ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ಆ ಕಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಇರದಿರಲಿ ಎಂದು ಹಾರೈಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನನಗೇ ನಾನೇ ಸೋತು ಆ ರಾತ್ರಿ ಅವನಿಗೆ ಬರ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಅದನ್ನಾತ ಎಂದಿನಿಂದಲೇ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದವನಂತೆ ಅನುಸರಿಸಿದ್ದ. ಈ ದೇಹವನ್ನು ಹಿಂಡಿ, ಹಿಸುಕುತ್ತಿರುವ ಬಯಕೆಗಳಿಂದ ತೃಪ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಅದು ದುರ್ಮಾರ್ಗವಾದರೂ ನನಗಿದ್ದುದು ಅದೊಂದೇ ಮಾರ್ಗ. ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವನ ಬಾಹುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಬಳಸಿದವು. ಪರ ಪುರುಷನ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ ಮುಳ್ಳೆದ್ದಿತು. ಮರು ಕ್ಷಣವೇ ಅದು ಕೇವಲ ಪುರುಷ ಸ್ಪರ್ಷವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟು, ನನ್ನ ಮೈ-ಮನಗಳು ಸ್ಪಂದಿಸತೊಡಗಿದವು. ಆತ ತುಟಿಗೆ ತುಟಿ ಬೆರೆಸಿದ, ಜೇನು ಸವಿದ. ಆತ ಸವಿದಂತೆ ನಾನು ಉನ್ಮತ್ತಳಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಬೆನ್ನನ್ನು ಸವರುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಕೈಗಳು ಹಠ್ಠಾತ್ತನೇ ಕೆಳಗಿಳಿದು ನನ್ನ ನಿತಂಬಗಳನ್ನು ಅಮುಕಿದಾಗ ಮೈಮರೆತು ಅವನ ಕತ್ತನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದೆ. ಹುಡುಗನಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಅನುಭವವಿದ್ದಂತಿತ್ತು. ಅವನ ತುಟಿಗಳ ಗಾಢ ಚುಂಬನದ ಮತ್ತಿಗೆ ನಾನು ತುದಿಗಾಲ ಮೇಲೆ ನಿ೦ತು ನನ್ನ ಅಧರಾಮೃತವನ್ನು ಉಣಿಸತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಕ್ಷಣ-ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಹತ್ತಿರಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ತುಂಬು ಸ್ತನಗಳು ಅವನ ಹರವಾದ ಎದೆಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಆ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ಅವನ ಆಸೆ ಇಮ್ಮಡಿಯಾಗಿತ್ತು. ಕೂಡಲೇ ಅತನ ಕೈ ಮೇಲೆ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಅವನು ಆತುರದಿಂದ ನನ್ನ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಅಮುಕುತ್ತಲೇ ನಾನು ದ್ರವಿಸತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಗೌನಿನ ಹೊರಗಿಂದಲೇ ಒಳಗಿನ ನನ್ನ ನಗ್ನ ದೇಹದ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಮರುಳಾದವನಂತೆ ನನ್ನ ಕತ್ತನ್ನೂ, ಎದೆಯನ್ನೂ, ಕೈಗಳನ್ನೂ ಮುದ್ದಾಡತೊಡಗಿದ. ನಂತರ ನನ್ನ ಗೌನಿನ ಗುಂಡಿಗಳನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗೆ ಬಿಚ್ಚತೊಡಗಿದ, ಗೌನನ್ನು ನನ್ನ ಹೆಗಲಿನಿಂದ ಸಡಿಲಿಸಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೆಳಗೆ ತಳ್ಳಿದ. ಅದುವರೆಗೂ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಅಂಟಿದ್ದ ಅದು ಈಗ ನನ್ನ ಮೊಳಕೈಗೆ ಜಾರಿ ಯೌವನದಿಂದ ಸೊಕ್ಕಿದ ನನ್ನ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಧ ತೆರಿದಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟೆಯ ಹಿಂದಿನ ನನ್ನ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಶರೀರ ಕಾಂತಿಯು ಅವನ ಸಂಯಮವನ್ನು ಹೊಡೆದುರುಳಿಸಿತ್ತು. ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಅವನ ಕೈಗಳು ದಾಳಿಯಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಮ್ಮ ಕಲುಕಾಟಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಗೌನು ನನ್ನ ಕೈಗಳಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಜಾರಿ ನೆಲಕಚ್ಚಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಸವಿಯದೇ ಕಡೆಗಣಿಸಿದ ರಸಪೂರಿತ ಹಣ್ಣಿನಂತಿದ್ದ ನಾನು ಆ ಮಹಡಿಯಮೇಲೆ ಆ ಹುಡುಗನೆದುರು ಈಗ ನಗ್ನಳಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಬೀಸುತ್ತಿರುವ ತಂಗಾಳಿ ನನ್ನ ನಗ್ನತೆಯ ಬಿಸಿಯನ್ನು ಸವರಿ ತಾನೂ ಬಿಸಿಯೇರುತ್ತಿದ್ದಂತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಅಂಗ ಅಂಗವೂ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ದೃಷ್ಟಿ ಮೆಲ್ಲನೆ ನನ್ನೆದೆಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಉದ್ರೇಕ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರುತ್ತಿರುವಂತಿತ್ತು. ಮಂಡೆಯೂರಿ ನನ್ನೆದುರು ಕುಳಿತವನಿಗೆ ಕೊನೆಗೂ ಕಂಡಿತ್ತು ಜಿನುಗುತ್ತಿರುವ ಜೇನುಗೂಡು. ಹರಿದ ಜೇನಿನ ಸವಿಯನ್ನರಸಿ ಬಂದ ಅವನ ತುಟಿಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನನ್ನು ಮುತ್ತಿಕೊಂಡವು. ಉನ್ಮತ್ತತೆಯ ಸುಖ ನನ್ನ ಗಂಟಲಿನಿಂದ ಶಬ್ದವಾಗಿ ಹೊರಬರುತ್ತಿತ್ತು, ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ನರಳುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಒಂದೆಡೆ ದುಗುಡ, ಒಂದೆಡೆ ಕಟ್ಟೆಯೊಡೆದ ಸಂಯಮ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಅಂಚಿಗೆ ತಂದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ನಾನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನು ತಾಕಿಸಿದೆ, ಆತ ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದ. ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಸಡಿಲಿಸಿ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನನ್ನ ಸೊಂಟವನ್ನು ಬಳಿಸಿದ. ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಆತ ಮೆಲ್ಲನೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿದ.

ದೂರದಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರ ಭೋರ್ಗರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ನೀರವ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಆ ಶಬ್ದ ಪಟ್ಟಣದ ಗೋಡೆಗಳಿಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಆತ ರಭಸದಿಂದ ಚಲಿಸತೊಡಗಿದ್ದ. ಆ ಒಂದೊಂದೂ ಚಲನಕ್ಕೂ ನಾನು ಕರಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಆತನ ಹಿಡಿತ ಸಡಿಲಗೊಂಡು, ಆತ ಕುಸಿದಾಗ, ನಾನು ರತಿ ಶಿಖರದ ಮೇಲೇರಿ ವಿಜ್ರಂಭಿಸಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಆಚೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದೆ...