ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕಳು ಗೀತಾ (ಭಾಗ-1)

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ

ನಾನು ತುಂಬಾ ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆ ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆಗ ಅದು ಏನೆಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರ ನನ್ನ ಮುಗ್ಧ ಮನಸ್ಸು ಅದನ್ನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ದೊಡ್ಡವನಾದಂತೆ ಆ ಘಟನೆ ನೆನಪಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮೈ ಪುಳಕಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಏನೋ ಒಂದು ಕನಸು ಕಂಡಂತಿತ್ತು ಆ ಘಟನೆ. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಅದರ ಒಂದೊಂದು ಎಳೆಯೂ ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ.

ಗೀತಾ ನನ್ನ ಅತ್ತೆಯ ಮಗಳು. ನನಗಿಂತ ಐದು ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವಳು. ನಾನಾಗ ಐದನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳು ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಂದೇ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಿನ ಎರಡು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಂಬಂಧಿಕರು ನೆರೆಹೊರೆಯವರಂತೆ ವಾಸವಾಗಿದ್ದೆವು. ಗೀತಾ ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಮಗಳಂತೆ ಕಂಡಿದ್ದಳು. ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಾಗಿದ್ದಾಗ ದುಂಡು ದುಂಡಾಗಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಹೆಂಗಸರು ನನ್ನನ್ನು ತಬ್ಬಿ ಮುತ್ತು ಕೊಡದೇ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗೀತಾ ನನ್ನನ್ನು ಯಾವಗಲೂ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಆಟಗಳನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಂಡಿಗೆ, ಹಪ್ಪಳ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಾಬೂನು ಹಚ್ಚಿ ಜಳಕ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನೆಂದರೆ ಗೀತಾ ಎಂದಿಗೂ ನಿರ್ಲಕ್ಷದಿಂದ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ನನ್ನ ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅವಳು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಗೀತಾಳನ್ನು ಕರೆದು ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಗಮನವಿರಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಅಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತಾಳ ವರ್ತನೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ತಾನು ಮಲಗಿಕೊಂಡು ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಉಬ್ಬಿದ ತನ್ನ ಮೆತ್ತನೆಯ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಊರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ನನ್ನ ತುಟಿಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೆಲವು ಸಲ ನನ್ನ ಎದುರು ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಕಂಡು ನನಗೆ ಮುಜುಗರವಾಗುತ್ತಿತ್ತೇ ವಿನಃ ಬೇರೇನೂ ಅನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಕಪ್ಪು ಗುಂಗುರು ಕೂದಲನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ. ಆದರೂ ನನಗೆ ಅವಳ ಆ ವರ್ತನೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿನಿಸುವಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರವೆನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಒಂದು ದಿನ ಅಮ್ಮ ಊರಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆಯಿತ್ತೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದಳು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗೀತಾ ನನಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಲು ಸಿದ್ಧಳಾದಳು. ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿ ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದುಳು. ಆಗ ಅವಳು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ.

"ನೀನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋದಿಲ್ಲಾ ಅಂತಂದ್ರೆ ನಾನು ನಿಂಜೊತೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ಲಾ?"

ನಾನು ತಲೆಯಾಡಿಸಿರಬೇಕು. ಅವಳು ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚತೊಡಗಿದಳು. ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮೈ ತುಂಬಾ ಸಾಬೂನನ್ನು ಸವರಿ ಬುರುಗು ತರಿಸಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಅವಳು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ತೀಡಿದಳು. ಅದಕ್ಕೆ ತಣ್ಣೀರನ್ನು ಎರಚಿದಳು. ತನ್ನ ಗುಣಧರ್ಮವನ್ನು ಮೆರೆದ ಅದು ನಿಗುರಿ ನಿಂತಿತು. ಕಾಮ ಪ್ರಚೋದನೆಯಿರದಿದ್ದರೂ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗರ ಶಿಶ್ನ ನಿಮಿರಬಲ್ಲದಲ್ಲವೆ? ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಬಹುದು. ನಿಗುರಿ ಸಣ್ಣ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿಯಂತಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅವಳು ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ತೀಡಿ ನೀವುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ಪೆದ್ದನಂತೆ ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಗೀತಾ ನನಗೆ ತನ್ನ ಮೈಗೆ ಸೋಪು ಹಚ್ಚುವಂತೆ ಹೇಳಿದಳು. ತನಗೆ ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ಸೋಪು ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತನ್ನ ಕತ್ತು, ಹೆಗಲು, ಎದೆ, ಬೆನ್ನು, ಕಾಲು, ತೊಡೆ ಹೀಗೆ ತನ್ನ ಇಡೀ ದೇಹವನ್ನು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳಿಂದ ತೀಡಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯದ ತನ್ನ ಆ ಕಪ್ಪುಗೂದಲಿನ ತಾಣವನ್ನು ಅವಳು ಸೋಪಿನ ನೊರೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಉಜ್ಜಿಸಿಕೊಂಡಳು. ನಡುನಡುವೆ ಅವಳು ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದಂತೆ ಇಲ್ಲವೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಅದು ಏಕೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬೆಳ್ಳಗಿನ ತೊಡೆಯೊಂದರ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಪ್ಪುಚುಕ್ಕೆಯನ್ನು ನಾನು ಮೊದಲ ಸಲ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ಅದು ಏನು ಮತ್ತು ಅದು ಅಲ್ಲೇಕಿದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡುಹೋದಾದ ಮೇಲೆ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮೈಯನ್ನು ಟವಲಿನಿಂದ ಒರೆಸಿ ಅದೇ ಟವಲಿನಿಂದ ತನ್ನ ಮೈಯನ್ನೂ ಒರೆಸಿಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸಲಿಲ್ಲ, ತಾನೂ ತೊಡಲಿಲ್ಲ. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಒರಗಿ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದಳು. ತನ್ನ ನಗ್ನ ಮೈಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಸ್ನಾನ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಳು. ನಾನೇನು ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಾನು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ನಿಮಿರನ್ನು ತೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಮೈಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡಳು. ನನ್ನ ಕೆಳಗೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕೊಸರಾಡುತ್ತ ಅದೇನು ಮಾಡಿದ್ದಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಎದರಲ್ಲೋ ಅರ್ಧ ಸಿಕ್ಕಿದ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ಮೊದಲೆಂದೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಕೊಸರಾಡಿದೆ ಮುಜುಗರದಿಂದ. ಅವಳು ಸುಮ್ಮನಿರುವಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ನಾನು ಹಾಗೆ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದರೆ ಅವಳು ಕೊಸರಾಡುತ್ತ ಮತ್ತೆ ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದಂತೆ, ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಮಾಡಹತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಮೇಲೇನಾಯಿತೆಂದು ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಎಂದಿಗೂ ಗೀತಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅಂಥ ಸಲಿಗೆಯನ್ನು ತೋರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಧೀಡಿರನೆ ಪರಿವರ್ತನೆ ಏಕಾಯಿತೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಅವಳಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಂಟಾಗಿರಬೇಕು. ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪೆಂದು ಅನಿಸಿರಬೇಕು. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾಳ ಕುಟುಂಬ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ನೆಲೆಸಿತು. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನೆ ಆಸ್ತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕುಟುಂಬದ ನಡುವೆ ಕಲಹವೊಂದು ತಲೆದೋರಿ ಎರಡೂ ಮನೆಯವರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗಿತ್ತು. ನಂತರ ಎಂದಿಗೂ ನನಗೆ ಗೀತಾಳ ಭೇಟಿಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ಅವಳ ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತೂ ಆಡದಂತಾಗಿತ್ತು.

ನಾನು ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ, ಬಿ.ಕಾಂ. ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆದು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದೆ. ಗೀತಾಳೊಂದಿಗಿನ ಆ ಬಾಲ್ಯದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದುಂಟು. ಅವಳಿನ್ನೂ ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಾಳೆಂದು ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವಳು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡ ಕೆಲವು ಫೋಟೋಗಳು ನನ್ನ ಬಳಿಯಿದ್ದವು. ಅವಳು ಚೆಲುವೆಯೆಂದು ನನಗೆ ದೊಡ್ಡವನಾದಂತೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟಲು ಕಣ್ಣುಗಳು, ಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲು, ಮೊಂಡಾದ ಮೂಗು, ತುಂಬಿದ ತುಟಿಗಳು, ನೀಳವೆನ್ನಬಹುದಾದ ಕತ್ತು, ಹದಿನಾರ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಯೌವ್ವನವನ್ನು ಹೋಲುವಂಥ ಅವಳ ದುಂಡು ಸ್ತನಗಳು, ಹರವಾದ ನಿತಂಬಗಳು.. ಎಲ್ಲ ಆ ಫೋಟೋಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಕಂಡಿದ್ದವು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಗೀತಾ ನನ್ನೆದುರು ಬಿಚ್ಚಿ ನಗ್ನವಾಗಿಸಿದ್ದಾಗ ನಾನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗುನಾಗಿದ್ದು ಎಂಥ ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ಈಗಲೂ ಅಂಥ ಚೆಲುವೆಯೇ ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿರಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳಿರಬೇಕು. ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅವಳು ಗುರುತಿಸುವಳೇ? ಅವಳನ್ನು ನಾನು ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲೆನೆ? ಅವಳಿಗೆ ಬಾಲ್ಯದ ಆ ಸಂಬಂಧ ನೆನಪಿರುತ್ತದೆಯೆ? ಎಂದೆಲ್ಲ ಅವಳ ನೆನಪು ಬಂದಾಗ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಸುಮಾರು ಒಂದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಗೀತಾ ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕಳು. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೇ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಜೊತೆ ಅವಳ ಗಂಡ, ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣು ಹುಡುಗಿಯರೂ ಇದ್ದರು. ಮೈಸೂರು-ಬೆಂಗಳೂರು ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದರಂತೆ. ನಾವಿಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿದು, ನಮ್ಮ ವಿಳಾಸವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅವರೆಲ್ಲ ಯಾರೆಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು, "ಇಲ್ನೋಡು, ಯಾರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.. ಗಿತಕ್ಕ ನೆನಪಿದ್ದಾಳೆಯೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಅವಳು ಗೀತಾ ಎಂದು ಗುರುತಾಗಿದ್ದು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಆ ಕ್ಷಣ ಹಾಗೆಯೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಅವಳಿಗಾಗ ೩೩ ರ ವಯಸ್ಸಿರಬೇಕು. ನನಗೆ ೨೮. ಆದರೆ ಅವಳು ಮಾತ್ರ ೨೪ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದಂತಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಆ ಹಳೆಯ ಸಂಬಂಧ ನೆನಪಾಗಿ ಮಾತೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಮುಗುಳು ನಕ್ಕಿದ್ದೆನಷ್ಟೇ. ಅವಳೂ ನಕ್ಕಿದ್ದಳು. ಅಂದು ಇಡಿ ದಿನ ನಾನವಳನ್ನು ಕದ್ದು ಕದ್ದು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಒಂದೆರಡು ಸಲ ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತೂ ಆಗಿತ್ತು. ಗೀತಾಳ ಗಂಡ ತಾವೆಲ್ಲ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೊರಡಬೇಕೆಂದು ಸಂಜೆ ಚಹ ಕುಡಿಯುತ್ತ ಸಾರಿದ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಇದ್ದು ಹೋಗಿ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಬಾಯಿಗೆ ಅದೇನು ಆಗಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಮಾತೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದಳು. ಗೀತಾಳ ಗಂಡ ಮಾತ್ರ ಹಠ ಹಿಡಿದವನಂತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದ. ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯ ಕ್ಲಾಸುಗಳು, ತನ್ನ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕೆಲಸ, ಹೀಗೆ ಏನೇನೋ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮನೂ ಹಠ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ಗೀತಾಳನ್ನಾದರೂ ಒಂದು ವಾರ ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದಳು. ಹೆಂಗಸರ ಹಠದ ಮುಂದೆ ಗಂಡಸರ ಹಠ ಅಷ್ಟು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಗೀತಾಳ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೀತಾಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ಒಪ್ಪಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ಆಗ ನನಗಾದ ಸಂತಸ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ.

ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗೀತಾ ನಾನು ಪರಸ್ಪರ ಸಂಕೋಚ ಮರೆತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದೆವು. ಅವಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಸುತ್ತಾಡಿಸುವಂತೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ನಾನು ಸಮಯ ಹಾಳುಮಾಡದೇ ಬೇಗ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಜೀನ್ಸ್ ಪ್ಯಾಂಟು ಮತ್ತು ಟೀ ಶರ್ಟ ತೊಟ್ಟು, ಸುಗಂಧವನ್ನು ಸಿಂಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸಿದ್ಧನಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೋ ಎಂಬಂತೆ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಚೂಡಿದಾರೊಂದನ್ನು ಧರಿಸಿ ನನ್ನ ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಬುಲ್ ಟೆಂಪಲ್ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಬೇಗನೆ ಬಸವಣ್ಣನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸಿ ಅಲ್ಲೇ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಕುಳಿತೆ. ಅದುವರೆಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಂಕೋಚದಿಂದಲೇ ಇದ್ದ ಗೀತಾ ಈಗ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸತೊಡಗಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಮದುವೆಯ ಬಗ್ಗೆ, ತನ್ನ ಗಂಡನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚರಿಸಿದಾಗ ನಾನು ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಗರ್ಲ್‌ಫ್ರೆಂಡ್ ಅದಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ನನ್ನ ಆಪ್ತ ಗೆಳತಿ ಪದ್ಮಿನಿಯ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಹೇಳಿದೆ. ಅವಳು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಕೇಳಿ ತುಂಬಾ ನಕ್ಕಳು. ನನಗೆ 'ಕೆಟ್ಟ ಹುಡುಗ' ಎಂದು ಬಿರುದನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಳು.

"ಗೀತಾ, ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ ಆಡಿದ್ದ ಆಟಗಳು ನಿನಗೆ ನೆನಪಿವೆಯೇ?" ಎಂದು ನಾನು ಅಳುಕುತ್ತಲೇ ಕೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ತುಂಟತನವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದಳೋ ಏನೋ, ಅವಳು ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಲ ನಿಮೀಷಗಳ ಮೌನದ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ ಏನೋ ಗಂಭೀರವಾದ ವಿಷಯವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುವವಳಂತೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ, "ನಿನಗೆ ಏನೇನು ನೆನಪಿದೆಯೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನನ್ನಿಂದಾದ ತಪ್ಪುಗಳು ನಿನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಅವಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡು" ಅಂದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಚಿಂತೆಯಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳ ಆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮರೆಯುವುದು ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು, "ಆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾಡಿಬಿಡು ಗೀತಾ" ಎಂದೆ. ಅವಳು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಲು ಬಿದ್ದಂತೆ ಹೆದರಿ ಎದ್ದು ನಿಂತಳು. ತಾನು ಮರುದಿನವೇ ಊರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ಮತ್ತೆನನ್ನೂ ಅನ್ನದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಅವಳನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಅವಳೆಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾಳೋ ಎಂದು ಹೆದರಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಮರುದಿನ ನಾನು ಎದ್ದಾಗ ಅವಳು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಟಿಫಿನ್ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಇಡೀ ದಿನ ಅವಳು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅವಳೆದುರು ಕುಳಿತರೆ ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಲೂ ಇಲ್ಲ. ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಟ್ಟೆ.

ಮರುದಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯ...

ಮುಂದುವರಿಯುವುದು...