ತಿಳಿಯದೇ ತುಳಿದ ಕಾಲುದಾರಿ (ಭಾಗ-5)

ಇದು ಈ ಕತೆಯ ಕೊನೆಯ ಭಾಗ. ಓದಿ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ.

ಮೊದಲ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ಎರಡನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ಮೂರನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ನಾಲ್ಕನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು


ಅದು ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ರಾತ್ರಿ. ಶಾರದಾ ತಾನೊಬ್ಬಳೇ ಆಶ್ರಮದ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದಳು. ಆಶ್ರಮದ ದಾರಿಯಾಗಲಿ, ಆಶ್ರಮವೇ ಆಗಲಿ ಅವಳಿಗೀಗ ಅಪರಿಚಿತವೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಗೆಳತಿ ಗಾಯತ್ರಿಯನ್ನು ಜೊತೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದಾಗಿತ್ತಾದರೂ ಅವಳಿಗೆ ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯವೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ಅವಳೆದುರಿಗೆ ನಗ್ನಳಾಗುವುದು ಅವಳಿಗೆ ಮುಜುಗರ ತರುವಂಥ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು.

ಆಶ್ರಮ ತಲುಪಿದ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡ ಆ ಕಾವಿಧಾರಿ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು ಅವಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕಕ್ಷೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಳು. ಆ ಕೋಣೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆಯ ಲವಲೇಶವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕೂ ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದ ದೀಪಗಳು ಕೋಣೆಯ ತುಂಬಾ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಬೆಳಕನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದವು. ಮಧ್ಯೆ ಚೌಕಾಕಾರದ ಕಟ್ಟಿಗೆಯ ಮಂಚವಿತ್ತು. ನೋಡಲು ಶಯನ ಮಂಚದಂತೆಯೇ ಇದ್ದ ಅದರ ಮೇಲೆ ಹಾಸಿಗೆಯೊಂದು ಮಾತ್ರ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಶಾರದಾಳ ಸೊಂಟದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಸರಿಹೋಗುವ ಕಂಚಿನ ವಿಗ್ರಹವೊಂದಿತ್ತು. ಅಂಥ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಶಾರದಾ ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಯಾವ ದೇವರೋ ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಬೆತ್ತಲೆ ದೇಹದ ಆ ವಿಗ್ರಹ ಗಂಡಸಿನ ಸೆಟೆದ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಕೆಲ ಕ್ಷಣಗಳವರೆಗೆ ಅದನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿನೋಡಿದ ಶಾರದಾಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆಗಳು ಮೂಡತೊಡಗಿದ್ದವು. ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ ಅದೇಕೋ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋಗುವಂತೆ ಅನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಒಂದೆಡೆ ಆ ವಿಗ್ರಹ ಅವಳಲ್ಲಿನ ಸ್ತ್ರೀ ಸಹಜ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೆರಳಿಸತೊಡಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂಡೆಡೆ ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಯಾವುದೋ ಗಂಡಾಂತರವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರುವಂತೆ ಅವಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋಗಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂದು ವೃತದ ಕೊನೆಯ ದಿನವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಕೋಣೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬದಲಾಗಿರಬೇಕೆಂದು ಅವಳು ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಕೋಣೆಯ ಮೂಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಧ್ಯಾನಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದ ಅವಳು ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವೃತವನ್ನು ನೆನೆದು ಅದನ್ನು ಹಾಗೆ ಯಾವುದೋ ಅನಗತ್ಯ ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ತೊರೆದು ಹೋಗುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡಲಿಲ್ಲ.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಮುಂದಿದ್ದ ಅವಳೆಡೆಗೆ ನೋಡಿದ. ತಿಳಿ ಗುಲಾಬಿ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು, ಕಪ್ಪು ರವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಘನ ಸಂದರ್ಯವನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟು ಎಂಥ ಸನ್ಯಾಸಿಯ ತಪಸ್ಸನ್ನೂ ಭಂಗಗೊಳಿಸಬಲ್ಲ ಮೇನಕೆಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ನಂಬಲಾಗದವನಂತಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯದ ಅರಿವಿತ್ತು. ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ಅದಾಗಲೇ ಆತ ವೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅವಳ ಅಂಗಾಂಗಗಳನ್ನು ಸವರಿದ್ದ, ಅವಳ ರತಿಯನ್ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿದ್ದ. ಆದರೂ ಈಗ ಅವಳು ಹಾಗೆ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಹಿಡಿತ ತಪ್ಪುತ್ತಿತ್ತು. ತನ್ನನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ದಾಹ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಅವನ ಆದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯ್ದು ನಿಂತ ಸೇವಕಿಯಂತಿದ್ದಳು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳ ದೇಹದಿಂದ ಒಂದೊಂದೇ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಅವಳ ದಿವ್ಯ ಸೌಂದರ್ಯ ನಗ್ನವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ತನ್ನ ಉಸಿರಾಟವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಶಾರದಾ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವನೆದುರು ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಈ ಬಾರಿ ಅವಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸದೇ ಕಳುಹಿಸುವುದು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಲೆಕ್ಕವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕೂದಲು ಅವಳ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹರಡಿತ್ತು. ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಜೋಡು ಚಂದ್ರರನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸುವಂತಿದ್ದ ಅವಳ ಸ್ತನದ್ವಯ ಅವಳ ಉಸಿರಾಟದೊಂದಿಗೆ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಬೆರಳಷ್ಟು ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ ಕೆಳಗೆ ಜಾರಿದ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕಣಿವೆಯಂತಹ ಗೆರೆಯು ಅವಳ ಚಪ್ಪಟೆಯಾದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಆಳವಾದ ನಾಭಿಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ಹೊರಬಂದು ಹಾಗೆಯೇ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿದು ದಟ್ಟಗೆ ಬೆಳೆದ ಕಪ್ಪಾದ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲಿನ ಆ ತ್ರಿಕೋನದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿಹೋಗಿತ್ತು. ಅವಳ ನೀಳವಾದ ಕಾಲುಗಳ ಒನಪು, ಅವಳ ದುಂಡನೆಯ ತೊಡೆಗಳ ಲಾವಣ್ಯ, ಅವಳ ಸೊಗಸಾದ ಸೊಂಟವನ್ನು ಕೊರೆದು ಹರವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ಪಾರ್ಶ್ವನೋಟ.. ಹೀಗೆ ಅವಳ ಒಂದೊಂದೂ ಅಂಗಗಳೂ ನೋಡುವವನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ರಸದೌತಣವಾಗಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ದೃಷ್ಟಿ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನೆಲೆಸಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ಬಾರಿ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದನ್ನು ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಈಗ ಅವಳ ರತಿಕೇಶ ಇಮ್ಮಡಿಯಾದಂತೆನಿಸಿತು. ಅದು ಅಕರ್ಷಕವೇ ಆಗಿತ್ತಾದರೂ ಅವನಿಗೆ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಚೆಲುವನ್ನು ಕೇಶ ರಹಿತವಾಗಿ ನೋಡುವ ಬಯಕೆಯಾಗಿತ್ತು.

ತಾನು ಉಟ್ಟಿದ್ದ ಕಾವಿಯ ಹಿಂದೆ ಸೆಟೆದ ತನ್ನ ಲಿಂಗ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತನ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಎದ್ದು ನಿಂತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಪಾತ್ರೆಯೊಂದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಶಾರದಾಳ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ. ಅದು ಪವಿತ್ರ ಜಲವೆಂದೂ ವೃತಾಚರಣೆಗೆ ಮುಂಚೆ ತಾನದನ್ನು ಸೇವಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕೈಯಿಂದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಶಾರದಾ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಗಂಟಲು ಸುಡುವಂತಹ ಜಲವನ್ನು ಕುಡಿದು ಮುಗಿಸಿದಳು. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟ ಪರವರ್ತನೆಗಳಾದವು. ಅವಳ ದೇಹ ಮೆಲ್ಲಗೆ ತೊನೆಯತೊಡಗಿತು. ಅವಳು ಅಸ್ಥಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಹಿಡಿದ. ಹಾಗೆಯೇ ಅವಳನ್ನು ಕೋಣೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಇರಿಸಿದ ಮಂಚದವರೆಗೂ ನಡಿಸಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿದ. ಪವಿತ್ರ ಜಲದ ಪ್ರಭಾವ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ತೇಲತೊಡಗಿದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದ. ತಾನು ವೃತದ ಕೊನೆಯ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅಂದು ಪೂರೈಸುವುದಾಗಿಯೂ ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಹಕರಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳು ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಸಮ್ಮತಿ ಸೂಚಿಸಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಮರೆಯಾದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೆಲವು ಸಲಕರಣೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದ. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಶಾರದಾಳ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕುಳಿತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದ. ಕಾಲು ಚಾಚಿ ಅಂಗಾತವಾಗಿ ಮಲಗಿದ ಅವಳನ್ನು ಆ ಕ್ಷಣವೇ ಸಂಭೋಗಿಸಿಬಿಡುವಂತೆ ಅನಿಸಿದರೂ ಅವನು ಸಂಯಮ ವಹಿಸಿದ್ದ. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮೆತ್ತಗೆ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ ಅವುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಸೀನಾನಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡ. ನಂತರ ಅವಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬೆನ್ನಿನ ಕೆಳಗೆ ಇರಿಸಿ ತನ್ನೆದುರಿಗೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ತೊಡೆಸಂಧಿಯ ವೈಭವವನ್ನು ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತ ತಾನು ತಂದಿದ್ದ ಸಲಕರಣೆಗಳನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ.

ತಿಳಿ ಮಂಪರು ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ತಣ್ಣಗೆ ಏನೋ ತಗುಲಿದ ಅರಿವಾಯಿತು. ನೊರೆ ನೊರೆಯಾಗಿ ಹರಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ತಂಪು ಪದಾರ್ಥ ಏನೆಂದು ತಿಳಿಯದಿದ್ದರೂ ಅವಳಿಗೆ ಹಿತವೆನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಏನೇ ಆದರೂ ಅವಳಿಗೆ ತಾನು ಅಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ತಾನು ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿದ ವೃತದ ಕೊನೆಯ ಆಚರಣೆಗೆ ಬಂದಿರುವುದರ ಅರಿವಿತ್ತು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಮೇಲಿನ ವಿಷ್ವಾಸ ಮತ್ತು ತಾಯ್ತನದ ಬಯಕೆ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ದುಗುಡ ಮತ್ತು ಭಯವನ್ನು ತಳ್ಳಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದೇನು ಎಂಬುದರ ಖಚಿತವಾದ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಅವಳಿಗಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕೈಗಳು ಏನು ಮಾದುತ್ತಿವೆಯೆಂದೂ ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾಮ ಸುಖದಿಂದ ಅದಾಗಲೇ ಬಹಳ ದಿನಗಳವರೆಗೂ ವಂಚಿತವಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ಯೌವ್ವನ ತುಂಬಿದ ದೇಹ ಪರಪುರುಷನ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ಅದೆಷ್ಟು ಉತ್ತೇಜಿತವಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂಬುದೂ ಅವಳಿಗೆ ಅರಿವಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಏನನ್ನೋ ಸಾಧಿಸಿದವನಂತೆ ಅವಳ ಕೇಶರಹಿತ ಯೋನಿಯನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಆ ಕೌಶಲ್ಯವಾದರೂ ಎಂಥದು! ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ನೋವೆನಿಸದಂತೆ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಮೇಲೆ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಹರಡಿದ್ದ ಕೂದಲನ್ನೆಲ್ಲ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿದ್ದ. ಆ ಉದ್ರೇಕಕಾರಿ ಕೆಲಸದಿಂದ ಅವನ ಲಿಂಗ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ವಿಗ್ರದ ಶಿಶ್ನದಂತೆ ಬಿರುಸಾಗಿ ಸೆಟೆದು ನಿಂತು ಅದರ ತುದಿ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಒಳಗನ್ನು ಸೋಕುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗ ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಸೊಬಗಿನಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಒದ್ದೆಯಾದ ಯೋನಿ ಅವನ ಶಿಶ್ನದಿಂದ ಕೆಲವೇ ಇಂಚುಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿತ್ತು. ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅವನಲ್ಲದೇ ಬೇರೆ ಯಾರಾಗಿದ್ದರೂ ಅವಳಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿ ಸಂಭೋಗಿಸತೊಡಗಿರುತ್ತಿದ್ದರೇನೋ.. ಆದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಎದ್ದು ನಿಂತ. ತನ್ನ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಕಳಚಿದ. ಶಾರದಾಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಅವಳಿಗೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತ ಅವಳು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಬೃಹದಾಕಾರದ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಕಂಡಳು. ತನ್ನೆದುರಿಗೆ ತೂಗುತ್ತಿದ್ದ ಅದನ್ನು ನೋಡಿದ ಅವಳಿಗೆ ಈಗ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಎಚ್ಚರವಾದಂತಿತ್ತು. ಅವಳು ಅಂಥ ಗಂಡಸುತನವನ್ನು ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಗಂಡನದಾದರೋ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಮುಚ್ಚಿಡಬಹುದಂತಹ ಗಾತ್ರ. ಅದಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಶಿಶ್ನದ ಗಾತ್ರ ಭಯಪಡಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಅವಳ ದೇಹ ಆ ನೋಟಕ್ಕೆ ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಬುದ್ಧಿ ಕೊನೆಯ ಬಾರಿಯೆಂಬಂತೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅವಳನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋಗುವಂತೆ ಅವಳಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅವಳ ದೇಹ ಮಾತ್ರ ನಿಶ್ಚಲವಾದಂತೆ ಕುಳಿತಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಿತ್ತು.

ಮಂಚದಿಂದ ಇಳಿದು ಶಾರದಾಳ ಎದುರಿಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಅವಳ ಮುಖದ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ತಂದ. ಅವಳ ತುಟಿಗಳು ಅದರ ತುದಿಯನ್ನು ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸ್ವಾಮಿಜಿಯ ದೇಹದ ನರಗಳೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ ಜುಮ್ಮೆಂದವು. ಅವಳ ತುಟಿಗಳಾದರೋ ಅವನ ಪುರುಷತ್ವದ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ತೆರೆದುಕೊಂಡವು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ತಡೆದು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಬಾಯಿಯಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ತನ್ನ ಬುದ್ಧಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಶಾರದಾ ಅವನ ಆ ದಪ್ಪನೆಯ ಗಡಸಾದ ಅಂಗದ ತುದಿಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ಒಳ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಬಿಸಿಯೇರಿದಂತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಶಿಶ್ನ ಅವಳ ಬಾಯಿಯೋಳಗೆ ನುಗ್ಗಿತು.. ಚಲಿಸತೊಡಗಿತು. ಶಾರದಾಳಿಗೆ ವೃತದ ಈ ಹಂತ ಇಷ್ಟವಾದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಅವಳ ತಲೆಯನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿಸಿದ್ದ. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೊನೆಗೂ ಸಂಯಮವನ್ನು ತೊರೆದಿದ್ದ. ತನ್ನ ಉದ್ದನೆಯ ಲಿಂಗವನ್ನು ಅವಳ ಗಂಟಲಿಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತ ಅವಳು ಉಸಿರಾಡಲು ಕಷ್ಟಪಡುವಂತಾದರೂ ಗಮನ ಕೊಡದೇ ಮುಂದುವರೆದ. ಅವಳ ಕೈಗಳು ಅವನ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ದೂರ ತಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸತೊಡಗಿದ್ದರೂ ಅವಳ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳು ಹೊರಟಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈ ಅವಳ ತುಂಬಿದ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಮರ್ದಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಶಾರದಾ ನರಳತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಪ್ರತಿರೋಧ ಕ್ಷೀಣಿಸತೊಡಗಿ ಅವನ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸ್ಪಂದಿಸತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಸಮಯ ಪಕ್ವವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಅವಳ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಹೊರತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಏದುಸಿರುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಶಾರದಾ ತನ್ನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಮುಂದೇನು ಎಂಬಂತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯತ್ತ ನೋಡಿದಳು.

ಅವಳೆಡೆಗೆ ದಾಹದಿಂದ ನೋಟ ಬೀರಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳು ಮಲಗಿದ ನಂತರ ಆ ಪವಿತ್ರ ಜಲದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಆ ಜಲವನ್ನು ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಸಿಂಪಡಿಸತೊಡಗಿದ. ತಾನು ವೃತದ ಕೊನೆಯ ಘಟ್ಟವನ್ನು ಇದೀಗ ಪೂರೈಸುವುದಾಗಿಯೂ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಅವಳು ಸಂತಾನ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಾಗಿಯೂ ಹೇಳಿದ. ನಂತರ ತಾನೂ ಮಂಚವನ್ನೇರಿ ಅವಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಮಧ್ಯೆ ಕುಳಿತ. ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳತ್ತ ಬಾಗಿಸಿದ ಅವನು ಅವಳ ಸ್ತ್ರೀ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಆಘ್ರಾಣಿಸಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಉದ್ರೇಕಗೊಂಡ. ಅವನ ತುಟಿಗಳು ಅವಳ ನಗ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನು ಮುತ್ತಿದವು. ಅವಳ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಹೊರಟ ಸುಖದ ಶಬ್ದವೊಂದು ಅವಳ ಕಾಮೋದ್ರೇಕವನ್ನು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿತ್ತು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳನ್ನು ನೆಕ್ಕುತ್ತ, ಸವಿಯುತ್ತ, ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ಕೆಳಗೆ ಕೈಗಳನ್ನು ತೂರಿಸಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಯಥೇಚ್ಚವಾಗಿ ಮರ್ದಿಸುತ್ತ ಕೊನೆಗೆ ತನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿ ಅವಳ ರಸಮೂಲವನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಅವಳ ದೇಹದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳನ್ನು ಹೊರಡಿಸುತ್ತ ಅವಳನ್ನು ಸ್ಖಲನದ ಅಂಚಿಗೆ ತಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಶಾರದಾಳ ದೇಹ ಕಂಪಿಸಿ ಸುಖದ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಮುಲುಗುತ್ತದ್ದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಯಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ. ಭಾವಾವೇಷದ ಶಿಖರದಿಂದ ಧುತ್ತನೆ ಕೆಳಗೆ ತಳ್ಳಿದಂತಾಗಿ ಶಾರದಾ ಅಸಹನೆಯಿಂದ ಚಡಪಡಿಸಿದ್ದಳು.

ಸಮಯದ ಪಕ್ವವತೆಯನ್ನು ಅರಿತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮುಂದೆ ಬಾಗಿ ತನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ತುದಿಯನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಮುಖಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿದ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು ತಾವೇ ತಾವಾಗಿ ಅಗಲಿ ಅವನು ನಡೆಸಲಿರುವ ರತಿಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳ ಕಲ್ಪಿಸಿದವು. ತನ್ನ ಸೆಟೆದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಅದರ ದುಂಡಾದ ತುದಿಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವಳ ಸೀಳಿನೊಳಗೆ ನುಸುಳಿಸಿದ. ಅವಳ ಬಿಗುವಾದ ಸ್ಪರ್ಷದ ಹಿತಕ್ಕೆ ಅವನ ಬಾಯಿಯಿಂದಲೂ ಸುಖದ ಶಬ್ದವೊಂದು ಹೊರಟಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅವಳೊಳಗೆ ತಳ್ಳದೇ ಹೊರಗೆಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ಅವನನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಲು ಸನ್ನದ್ಧಳಾಗಿ ತನ್ನ ಯೋನಿಯ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಸಡಿಲಿಸಿದ ಅವಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ನಿರಾಸೆ ಕಾದಿತ್ತು. ಅವಳ ನಿರಾಸೆಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದವನಂತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೂಡಲೇ ಅವಳ ಯೋನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಶಿಶ್ನವನ್ನಿಟ್ಟು ಒಂದಿಂಚು ನುಸುಳಿದ. ಮತ್ತೆ ಹೊರತೆಗೆದ. ಬೆಕ್ಕು ತಾನು ಹಿಡಿದ ಬೇಟೆಯನ್ನು ಸತಾಯಿಸುವಂತೆ ಹಲವು ಬಾರಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಶಾರದಾಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ವಂಚಿಸಿ ಸತಾಯಿಸಿದ. ಅವಳಾದರೋ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ತನ್ನ ನಿತಂಬಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಅವನು ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಕೂಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಸಂಯಮದ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆಯು ಹಂತ ತಲುಪಿದಾಗ ಕೊನೆಗೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ತಳ್ಳಿದ. ಅವಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ತುಂಬಿದ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಅವಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೇ ನೆಲೆಸಿ ನಂತರ ಚಲಿಸತೊಡಗಿದಾಗ ಶಾರದಾಳ ಗಂಟಲಿನಿಂದ ಸುಖದ ನರಳಾಟ ರಾಗವಾಗಿ ಹೊರಬರತೊಡಗಿತ್ತು. ಇಂಥ ಸಂವೇದನೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಗಂಡನಿಂದ ಎಂದಿಗೂ ಅವಳು ಪಡೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಅಮುಕಿ ಹಿಡಿದು ಚಲಿಸಿದರೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವಳಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿ ನುಗ್ಗಿ ಹೊರಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳೂ ಅಷ್ಟೇ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಅವನ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಸುತ್ತಿ ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದಳು. ಹೀಗೆ ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳವರೆಗೆ ನಡೆದ ಅವರಿಬ್ಬರ ರತಿಕೂಟ ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಅಂಚಿಗೆ ತಂದಿತ್ತು. ತನ್ನ ಮೈಯಲ್ಲೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯುತ್ ಚಲಿಸಿದಂತೆ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಶಾರದಾಳ ನರಳಾಟ ಚೀತ್ಕಾರವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ದೇಹವೀಗ ಬಲಶಾಲಿಯಾದ ಸ್ಖಲನವೊಂದರ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣವೇ ಸ್ಫೋಟಕದಂತೆ ಸಿಡಿದ ಸ್ಖಲನದಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿದ ಅವಳ ದೇಹ ಮಣಿದು ಒದ್ದಾಡಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಆರಂಭವೆಂಬುದು ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಹಾಗೆಯೇ ಅವಳ ಒಳಗೆ-ಹೊರಗೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಶಾರದಾ ಮತ್ತೆ ಸ್ಖಲಿಸಿದ್ದಳು. ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದರಂತೆ ಘಟಿಸಿದ ಅವಳ ಸ್ಖಲನಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೊನೆಗೂ ತನ್ನ ಬೀಜರಸವನ್ನು ಅವಳ ಒಡಲೊಳಗೆ ಎರೆದಿದ್ದ. ಅಲೆ ಅಲೆಯಾಗಿ ತನ್ನ ಗರ್ಭಕ್ಕೆ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಬಂದೆರೆಚಿದ್ದ ಅವನ ಬಿಸಿ ಜೀವದ್ರವವನ್ನು ಆದರದಿಂದ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಶಾರದಾ ರತಿಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದಣಿದು ನಿಶ್ಚೇತಳಾಗಿ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಳು. ತನ್ನ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲಿ ಇದುವರೆಗೂ ಇಂಥ ಕಾಮಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿರದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತೃಪ್ತನಾಗಿ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಒರಗಿದ್ದ.

ಶಾರದಾಳಿಗೆ ನಡೆದು ಹೋದದ್ದೇನು ಎಂದು ಅರಿವಾಗಲು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ದೇಹದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಅವಳೆಡೆಗೆ ನೋಡಲೂ ಆಗದೇ ಹೊರಟುಹೋದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ನಿಜ ರೂಪ ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಡೆಯಬಾರದ್ದು ಆಗಲೇ ನಡೆದು ಹೋಗಿರುವಾಗ ಅವಳ ಬಳಿಯೀಗ ಜಿಗುಪ್ಸೆ ಮತ್ತು ನಾಚಿಕೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ವಿಕಲ್ಪಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪರಿಶುದ್ಧತೆಯಾಗಲೀ ಪಾತಿವೃತ್ಯವಾಗಲೀ ಇನ್ನು ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಮಡುಗಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಶಾರದಾ ಅದು ಹೇಗೋ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಮಾಧಾನಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಲೇ ವಿನಃ ಸ್ವೇಚ್ಛಾಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲವೆಂದು ತನಗೆ ತಾನೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು. ತಾನು ತಾಯಿಯಾಗದಿದ್ದುದಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬವೇ ತನ್ನನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸಿ ನಿಂದಿಸಿದಾಗ ಯಾವ ಹೆಣ್ಣಾದರೂ ಪರಿಹಾರವೊಂದನ್ನು ಅರಸಿಹೋದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದೂ ಅದನ್ನೇ. ತನ್ನಂತಹ ಹೆಣ್ಣುಗಳ ದುರುಪಯೋಗಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಕಾವಿ ವೇಷದಲ್ಲೂ ಇರಬಹುದೆಂಬುದು ಮಾತ್ರ ಅವಳಿಗೆ ಈಗ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟು ಆಶ್ರಮದಿಂದ ಹೊರಟ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ತರ್ಕ ತನಗೆ ಅವಳಿಂದ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದಂತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಶಾರದಾಳ ದೌರ್ಬಲ್ಯ. ಅದು ಅವನಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೊಂದು ವೇಳೆ ಅವಳು ತನ್ನ ನಿಜರೂಪವನ್ನು ಇತರರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇ ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದ.

ಅಪರಾಧ ಭಾವನೆ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೂ ಮರುದಿನ ರಾತ್ರಿ ಅವಳು ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಕೂಡಬಯಸಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಚೆಲುವನ್ನು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಆನಂದಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಅವಳ ಗಂಡನಿಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಾತ್ರಿಯೂ ಅಷ್ಟೇ. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ಸ್ಖಲಿಸಿ ನಿದ್ರೆ ಹೋಗಿದ್ದ. ಆದರೆ ಶಾರದಾಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮಂದಹಾಸವೊಂದಿತ್ತು. ಆ ಮಂದಹಾಸ ಕೆಲ ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರ ನಗುವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಗರ್ಭಧರಿಸಿದ ವಿಷಯ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಹಬ್ಬವನ್ನೇ ತಂದಂತಿತ್ತು. ಅವಳ ಗಂಡನಿಗಾದರೋ ಅವಳ ಗರ್ಭ ವಗಟಾಗಿತ್ತು. ಅದುವರೆಗೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರದಿದ್ದ ಅವಳ ಗರ್ಭ ಈಗ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದು ಅವನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಡತೊಡಗಿದ್ದರೂ ಅವಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಸ್ಥೈರ್ಯ ಅವನಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗುವಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಯಾವ ಲಕ್ಷಣಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆಗಲೂ ಅವನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಶಾರದಾ ತಾಯಿಯಾಗಿದ್ದು ನೆಮ್ಮದಿ ಪಡೆಬೇಕಾದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿತ್ತೇ ವಿನಃ ಚಿಂತೆಪಡಬೇಕಾದದ್ದಲ್ಲ. ಶಾರದಾಳ ಗಂಡನಿಗೆ ವರ್ಗವಾಗಿ ಇಡೀ ಪರಿವಾರ ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟುಹೋಯಿತು.

ರಹಸ್ಯವೊಂದನ್ನು ಶಾರದಾ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ರಹಸ್ಯವನ್ನಾಗಿಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಳು.